روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۱۵۵۱

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ الطَّلَاق

روي الحسن بن محبوب عن ابي حمزه الثمالي عن ابي جعفر ع قال :

سَأَلْتُهُ عَنْ رَجُلٍ قَالَ لِرَجُلٍ اُكْتُبْ يَا فُلاَنُ إِلَى اِمْرَأَتِي بِطَلاَقِهَا أَوْ قَالَ اُكْتُبْ إِلَى عَبْدِي بِعِتْقِهِ أَ يَكُونُ ذَلِكَ طَلاَقاً أَوْ عِتْقاً قَالَ لاَ يَكُونُ طَلاَقٌ وَ لاَ عِتْقٌ حَتَّى يَنْطِقَ بِهِ اَللِّسَانُ أَوْ يَخُطَّ بِيَدِهِ وَ هُوَ يُرِيدُ اَلطَّلاَقَ أَوِ اَلْعِتْقَ وَ يَكُونَ ذَلِكَ مِنْهُ بِالْأَهِلَّةِ وَ اَلشُّهُودِ وَ يَكُونَ غَائِباً عَنْ أَهْلِهِ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۹۱

ابو حمزه ثمالى گويد: از امام باقر عليه السّلام پرسيدم: مردى بديگرى گويد بهمسر من كه در شهر ديگر است بنويس كه مطلّقه است، يا بغلام من بنويس كه آزاد است آيا اين طلاق يا اين عتق درست است؟ امام فرمود: نه طلاق و نه عتق صحيح نيست جز آنكه بر زبان جارى شود و شخص نيّت آن را داشته باشد و بايد حساب چند ماه غيبت را نسبت بزن داشته، و در حضور دو شاهد عادل انجام شود، و اين در صورتيست كه مرد در شهرى، و زن در شهر ديگر باشد. و هر گاه شخص دور از همسر بخواهد او را طلاق دهد، اندازه و حدّ مدّتى كه از وى غائب است تا بتواند طلاق غائب دهد اكثرش پنج ماه يا شش ماه است، و ميانه‏اش سه ماه، و كمترش يك ماه است.