روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۱۱۸

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، أَبْوَابُ الْقَضَايَا وَ الْأَحْكَام-بَابُ شَهَادَةِ الزُّورِ وَ مَا جَاءَ فِيهَا

: 

وَ كَانَ‏ عَلِيٌّ ع‏ إِذَا أَخَذَ شَاهِدَ زُورٍ فَإِنْ كَانَ غَرِيباً بَعَثَ بِهِ إِلَى حَيِّهِ وَ إِنْ كَانَ سُوقِيّاً بَعَثَ بِهِ إِلَى سُوقِهِ‏ ثُمَّ يُطِيفُ بِهِ ثُمَّ يَحْبِسُهُ أَيَّاماً ثُمَّ يُخَلِّي سَبِيلَهُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۷۵

و امير المؤمنين عليه السّلام هر گاه شاهد دروغگويى را دستگير مى‏كرد اگر غريب بود او را به محلّش مى‏فرستاد و اگر بازارى بود به بازار، آن وقت دستور مى‏فرمود كه او را بگردانند و معرّفى كنند به عملش، سپس چند روز بزندان مى‏افكند و بعد رهايش مى‏كرد.