روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۸۳۳

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

و روي عن ابن ابي عمير انه قال :

كُنْتُ أَنْظُرُ فِي اَلنُّجُومِ وَ أَعْرِفُهَا وَ أَعْرِفُ اَلطَّالِعَ فَيَدْخُلُنِي مِنْ ذَلِكَ شَيْ‏ءٌ فَشَكَوْتُ ذَلِكَ إِلَى‏ أَبِي اَلْحَسَنِ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ ع‏ فَقَالَ إِذَا وَقَعَ فِي نَفْسِكَ شَيْ‏ءٌ فَتَصَدَّقْ عَلَى أَوَّلِ مِسْكِينٍ ثُمَّ اِمْضِ فَإِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَدْفَعُ عَنْكَ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۳۸

و از ابن ابى عمير روايت شده كه [ابن اذينه از سفيان بن عمر نقل كرده‏] گفت: من در ستارگان مينگريستم، و آنها را ميشناختم، و نسبت بطالع عارف بودم، و از اين رهگذر نگرانى‏اى بخاطرم خطور ميكرد، پس از اين حالت به امام‏ ابو الحسن موسى بن جعفر عليهما السّلام شكايت بردم، امام فرمود: هر زمان كه چيزى بخاطرت راه يافت، به نخستين مسكين صدقه‏اى بده، و از پى كار خود روان شو، زيرا خداى عزّ و جلّ آن حالت را از تو دفع ميكند.