روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۷۵

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، أَبْوَابُ الزَّكَاة-بَابُ الْخُمُس

و سال محمد بن مسلم ابا جعفر ع :

عَنِ اَلْمَلاَّحَةِ فَقَالَ وَ مَا اَلْمَلاَّحَةُ فَقُلْتُ أَرْضٌ سَبِخَةٌ مَالِحَةٌ يَجْتَمِعُ فِيهَا اَلْمَاءُ فَيَصِيرُ مِلْحاً فَقَالَ مِثْلُ اَلْمَعْدِنِ فِيهِ اَلْخُمُسُ قُلْتُ فَالْكِبْرِيتُ وَ اَلنِّفْطُ يُخْرَجُ مِنَ اَلْأَرْضِ فَقَالَ هَذَا وَ أَشْبَاهُهُ فِيهِ اَلْخُمُسُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۴۳

و محمّد بن مسلم گفت: از امام ابو جعفر عليه السّلام در باره «ملّاحه» سؤال كردم، پس امام فرمود: ملّاحه چيست؟ گفتم: زمين كوير شوره‏زارى است كه آب در آن جمع مى‏شود و مبدّل به نمك ميگردد. پس فرمود: بمانند معدن حكم خمس در آن جارى است. گفتم: پس حكم كبريت و نفت كه از زمين بيرون مى‏آيد چيست؟ فرمود: در اين و نظائرش خمس تعلّق ميگيرد.