روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۶۷۱

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

: 

وَ مَنْ حَجَّ عَنْ غَيْرِهِ فَلْيَقُلْ اَللَّهُمَّ مَا أَصَابَنِي مِنْ نَصَبٍ أَوْ تَعَبٍ أَوْ شَعَثٍ فَآجِرْ فِيهِ فُلاَناً وَ آجِرْنِي فِي قَضَائِي عَنْهُ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۶۲

و كسى كه از جانب ديگرى حجّ بجاى مى‏آورد ميبايد بگويد: خدايا هر گونه رنج يا خستگى يا پريشانى و ژوليدگى كه بمن پيوسته است، پس فلان را در حساب آن اجر ده، و مرا در برابر انجام دادن اين عمل به نيابت او اجرى عطا فرماى. و روايت شده است كه شخص نايب بايد بهنگام ذبح قربانى منوب عنه را ياد كند، و اگر سخنى بر زبان نياورد، باكى بر او نيست زيرا خداوند عزّ و جلّ آگاه بر رازها و اسرار و خفيّات است. و كسى كه يك تن از خويشاوندانش را بوسيله حجّى يا عمره‏اى مورد احسان قرار دهد، خداى عزّ و جلّ دو حجّ و دو عمره براى او مينويسد، و همچنين كسى كه بارى را از دوش دوستى بردارد و بر دوش كشد، اجر او دو برابر مى‏شود.