روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۵۰۶

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الصَّوْم

و روي صفوان عن عبد الرحمن بن الحجاج قال :

سَأَلْتُ‏ أَبَا اَلْحَسَنِ ع‏ عَنْ رَجُلٍ يُنْفِقُ عَلَى رَجُلٍ لَيْسَ مِنْ عِيَالِهِ إِلاَّ أَنَّهُ يَتَكَلَّفُ لَهُ نَفَقَتَهُ وَ كِسْوَتَهُ أَ يَكُونُ عَلَيْهِ فِطْرَتُهُ قَالَ لاَ إِنَّمَا يَكُونُ فِطْرَتُهُ عَلَى عِيَالِهِ‏ صَدَقَةً دُونَهُ وَ قَالَ اَلْعِيَالُ‏ اَلْوَلَدُ وَ اَلْمَمْلُوكُ وَ اَلزَّوْجَةُ وَ أُمُّ اَلْوَلَدِ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۵۳۷

و صفوان از عبد الرحمن بن حجّاج روايت كرده است كه گفت: از امام ابو الحسن عليه السّلام در باره مردى سؤال كردم كه به فردى انفاق مى‏كند كه از افراد عائله‏اش نيست، ولى نفقه و كسوه او را بر عهده خود گرفته است، در اين صورت آيا زكات فطره آن فرد به او تعلّق مى‏گيرد؟ امام فرمود: نه. زيرا تنها فطره عيال او بر ذمّه او است، و عيال شخص: اولاد و برده، و همسر، و امّ ولد او است.