روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۴۱۱

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الصَّوْم

و في روايه رفاعه بن موسي عن ابي عبد الله ع قال :

سَأَلْتُهُ عَنْ رَجُلٍ يُقْبِلُ‏ فِي‏ شَهْرِ رَمَضَانَ‏ مِنْ سَفَرٍ حَتَّى يَرَى أَنَّهُ سَيَدْخُلُ أَهْلَهُ ضَحْوَةً أَوِ اِرْتِفَاعَ اَلنَّهَارِ قَالَ إِذَا طَلَعَ اَلْفَجْرُ وَ هُوَ خَارِجٌ لَمْ يَدْخُلْ فَهُوَ بِالْخِيَارِ إِنْ شَاءَ صَامَ وَ إِنْ شَاءَ أَفْطَرَ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۸۶

و در روايت رفاعة بن موسى آمده است كه گفت: از امام صادق عليه السّلام در باره مردى سؤال كردم كه در ماه رمضان از سفر باز مى‏آيد، حتّى اينكه گمان دارد كه پس از طلوع خورشيد يا بالا آمدن روز به خانواده‏اش وارد مى‏شود. امام عليه السّلام فرمود: در صورتى كه فجر بدمد، و او در خارج باشد، و هنوز به خانه‏اش داخل نشده باشد، اختيار دارد كه روزه بگيرد يا افطار كند.