روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۴۱۰

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الصَّوْم

و روي العلا عن محمد بن مسلم عن ابي عبد الله ع قال :

إِذَا سَافَرَ اَلرَّجُلُ فِي‏ شَهْرِ رَمَضَانَ‏ فَخَرَجَ بَعْدَ نِصْفِ اَلنَّهَارِ فَعَلَيْهِ صِيَامُ ذَلِكَ اَلْيَوْمِ وَ يَعْتَدُّ بِهِ مِنْ‏ شَهْرِ رَمَضَانَ‏ وَ إِذَا دَخَلَ أَرْضاً قَبْلَ طُلُوعِ اَلْفَجْرِ وَ هُوَ يُرِيدُ اَلْإِقَامَةَ بِهَا فَعَلَيْهِ صَوْمُ ذَلِكَ‏ اَلْيَوْمِ وَ إِنْ دَخَلَ بَعْدَ طُلُوعِ اَلْفَجْرِ فَلاَ صِيَامَ عَلَيْهِ وَ إِنْ شَاءَ صَامَ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۸۵

و علاء از محمّد بن مسلم، از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است كه فرمود: چون مرد در ماه رمضان سفر كند، و بعد از نصف روز خارج شود، روزه آن روز را بر عهده دارد، و آن روزه به حساب ماه رمضان منظور مى‏شود، و چون پيش از طلوع فجر به سرزمينى وارد شود، در حالى كه قصد اقامت در آن سرزمين داشته باشد، ميبايد آن روز را روزه بدارد، و اگر بعد از طلوع فجر به آنجا وارد شود، روزه‏اى‏ بر عهده ندارد، و اگر بخواهد مى‏تواند روزه بگيرد.