روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۳۷۶

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الصَّوْم

و في روايه ابن بكير :

أَنَّهُ سُئِلَ‏ اَلصَّادِقُ ع‏ عَنْ قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ‏ وَ عَلَى اَلَّذِينَ يُطِيقُونَهُ فِدْيَةٌ طَعََامُ مِسْكِينٍ‏ قَالَ عَلَى اَلَّذِينَ كَانُوا يُطِيقُونَ اَلصَّوْمَ ثُمَّ أَصَابَهُمْ كِبَرٌ أَوْ عُطَاشٌ أَوْ شِبْهُ ذَلِكَ فَعَلَيْهِمْ لِكُلِّ يَوْمٍ مُدٌّ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۷۰

و در روايت ابن بكير آمده است كه از امام صادق عليه السّلام در باره قول خداى عزّ و جلّ: «و على الّذين يطيقونه فدية طعام مسكين» سؤال كردند، امام فرمود: معنى آيه اين است كه: كسانى كه طاقت روزه گرفتن داشته‏اند، و آنگاه پيرى يا بيمارى عطاش يا مانند آن به ايشان اصابت كرده است، در برابر هر روز مدّى از طعام به ايشان تعلّق مى‏گيرد.