روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۳۴۷

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الصَّوْم

و روي ابان بن عثمان عن عبد الرحمن بن ابي عبد الله عن ابي عبد الله ع قال :

قُلْتُ لَهُ رَجُلٌ أَسَرَتْهُ‏ اَلرُّومُ‏ وَ لَمْ يَصِحَّ لَهُ‏ شَهْرُ رَمَضَانَ‏ وَ لَمْ يَدْرِ أَيُّ شَهْرٍ هُوَ قَالَ يَصُومُ شَهْراً يَتَوَخَّى وَ يَحْسُبُ فَإِنْ كَانَ اَلشَّهْرُ اَلَّذِي صَامَهُ قَبْلَ‏ شَهْرِ رَمَضَانَ‏ لَمْ يُجْزِئْهُ وَ إِنْ كَانَ بَعْدَ شَهْرِ رَمَضَانَ‏ أَجْزَأَهُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۵۸

و ابان بن عثمان از عبد الرّحمن بن أبى عبد اللَّه، روايت كرده است، كه گفت: از امام صادق عليه السّلام در باره مردى سؤال كردم كه روميان او را اسير كرده‏اند، و ماه رمضان براى او ثابت و مشخّص نشده است، و نمى‏داند كه در چه ماهى بسر مى‏برد، بنا بر اين تكليف او چيست؟ فرمود: پس از جستجو و حساب كردن يك ماه را روزه مى‏دارد، پس اگر آن ماه كه به روزه‏گزارنده قبل از ماه رمضان بود براى او كفايت نمى‏كند، ولى اگر بعد از ماه رمضان بود، براى او كافى است، و ذمّه‏اش را برى مى‏سازد.