روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۱۵۷۶

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

روي زراره بن اعين عن ابي جعفر ع قال :

حَرَّمَ‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ اَلْمَدِينَةَ مَا بَيْنَ لاَبَتَيْهَا صَيْدَهَا وَ حَرَّمَ ع مَا حَوْلَهَا بَرِيداً فِي بَرِيدٍ أَنْ يُخْتَلَى خَلاَهَا أَوْ يُعْضَدَ شَجَرُهَا إِلاَّ عُودَيِ اَلنَّاضِحِ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۷۰

زراره بن اعين از امام ابو جعفر عليه السّلام روايت كرده است كه‏ فرمود: رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله شكار كردن در ميان «لابتين» «۱» مدينه را تحريم فرمود، و در مسافت بريد در بريد «۲» اطراف مدينه بر كندن علف و بريدن درخت- بجز دو چوب ناضح «۳»- را تحريم نمود. __________________________________________________

(۱) لابتين مثنّاى «لابه» است، و لابه و «حرّه» بمعنى سنگلاخ يا سنگستانست، چنان كه در نصاب آمده است كه: ... حرّه لابه سنگستان و مقصود از لابتين در اينجا سنگستان واقم و وبره است كه از سنگهاى سياه آتش فشانى تشكيل شده، و در دو طرف شرق و غرب مدينه گسترده است.
(۲) بريد مسافتى است كه پيك آن را طى ميكند، و طول آن دوازده ميل است.
(۳) ناضح بمعنى شتر آبكش است، و دو چوب ناضح چوبهائى است كه بر روى آنها آب را از چاه ميكشند. و مقصود از استثناء در اينجا اينست كه بريدن درخت براى تهيّه اين دو چوب حرام نيست.