روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۱۴۶۹

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

و في روايه سليمان بن داود المنقري عن فضيل بن عياض عن ابي عبد الله ع في اخر حديث يقول فيه :

إِنَّمَا سُمِّيَ اَلْحَجُّ اَلْأَكْبَرَ لِأَنَّهَا كَانَتْ سَنَةً حَجَّ فِيهَا اَلْمُسْلِمُونَ‏ وَ اَلْمُشْرِكُونَ‏ وَ لَمْ يَحُجَ‏ اَلْمُشْرِكُونَ‏ بَعْدَ تِلْكَ اَلسَّنَةِ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۷۶

و در روايت سليمان بن داود منقرى از فضيل بن عياض از امام صادق عليه السّلام در آخر حديثى كه در آن فرموده: از آن جهت آن را حجّ اكبر ناميدند كه آن سالى بود كه مسلمين و مشركين در آن سال حجّ بجاى آوردند، و بعد از آن سال مشركين حجّ نكردند.