روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۱۱۱۸

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

و سال معاويه بن عمار ابا عبد الله ع :

عَنِ اَلْمُحْرِمِ تَطُولُ أَظْفَارَهُ أَوْ يَنْكَسِرُ بَعْضُهَا فَيُؤْذِيهِ ذَلِكَ قَالَ لاَ يَقُصَّ مِنْهَا شَيْئاً إِنِ اِسْتَطَاعَ فَإِنْ كَانَتْ تُؤْذِيهِ فَلْيَقُصَّهَا وَ لْيُطْعِمْ مَكَانَ كُلِّ ظُفُرٍ قَبْضَةً مِنْ طَعَامٍ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۴۵

و معاوية بن عمّار در باره محرمى كه ناخنهايش بلند مى‏شود، يا بعضى از آنها ميشكند، و او را آزار ميدهد، از امام صادق عليه السّلام سؤال كرد. امام گفت: اگر بتواند چيزى از آنها را نمى‏چيند، ولى اگر موجب آزار او شود، ميبايد آنها را بچيند. و در مقابل هر ناخنى با مشتى از طعام مسكينى را اطعام كند.