روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۳۰۳۷

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ صَلَاةِ الِاسْتِسْقَاء

و قال رسول الله ص :

مَا خَرَجَتْ رِيحٌ قَطُّ إِلاَّ بِمِكْيَالٍ‏ إِلاَّ زَمَنَ عَادٍ فَإِنَّهَا عَتَتْ‏ عَلَى خُزَّانِهَا فَخَرَجَتْ فِي مِثْلِ خَرْقِ اَلْإِبْرَةِ فَأَهْلَكَتْ‏ قَوْمَ عَادٍ وَ مَا نَزَلَ مَطَرٌ قَطُّ إِلاَّ بِوَزْنٍ إِلاَّ زَمَنَ‏ نُوحٍ ع‏ فَإِنَّهُ عَتَا عَلَى خُزَّانِهِ فَخَرَجَ فِي مِثْلِ خَرْقِ اَلْإِبْرَةِ فَأَغْرَقَ اَللَّهُ بِهِ قَوْمَ‏ نُوحٍ ع

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۴۰

رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله فرمود: هرگز بادى از مبدأ و منشأ خود حركت نكرده و نوزيده مگر بدان اندازه و مقدار كه رحمت خداوندى است، جز در دوران قوم عاد كه باد بر فرشتگان و مدبّرات امر و نگهبانان خاصّه خود سركشى كرد و به اندازه سوراخ سوزنى بيش از حدّ معمول و مقرّر خارج گشته وزيدن گرفت و قوم عاد را هلاك كرد. و هرگز بارانى نباريده مگر به وزن معين و مقدّر (بمقدار نياز) جز در زمان حضرت نوح عليه السّلام كه بر موكّلين خود سركشى نموده و باندازه سوراخ سوزنى بيش از مقدار معمول هميشگى باريد، و خداوند عزّ و جلّ قوم نوح را بدان وسيله غرق فرمود.