روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۹۱۲

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ ثَوَابِ صَلَاةِ اللَّيْل

و قال امير المومنين ع :

إِنَّ اَللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى إِذَا أَرَادَ أَنْ يُصِيبَ‏ أَهْلَ اَلْأَرْضِ بِعَذَابٍ قَالَ لَوْ لاَ اَلَّذِينَ يَتَحَابُّونَ بِجَلاَلِي وَ يَعْمُرُونَ مَسَاجِدِي وَ يَسْتَغْفِرُونَ بِالْأَسْحَارِ لَوْ لاَ هُمْ‏ لَأَنْزَلْتُ عَذَابِي

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۶۱

امير المؤمنين عليه السّلام فرمود: همانا خداوند تبارك و تعالى هر گاه بخواهد زمينيان را عذاب كند به آنان خطاب مى‏فرمايد: اگر نبودند آن كسانى كه به يك ديگر محبّت مى‏كنند با جلال من (يا بنا بر نقل ديگرى با امور حلالى كه من بر آنان حلال كرده‏ام) و مسجدهاى مرا آباد مى‏كنند و رونق مى‏دهند، و سحرگاهان استغفار و طلب آمرزش مى‏كنند، اگر ايشان نبودند و بخاطر آنان نبود حتما عذاب خود را بر سر زمينيان فرو ميفرستادم.