روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۵۷۹

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ صَلَاةِ الْمَرِيضِ وَ الْمُغْمَى عَلَيْهِ وَ الضَّعِيفِ وَ الْمَبْطُونِ وَ الشَّيْخِ الْكَبِيرِ وَ غَيْرِ ذَلِك

و قال رسول الله ص :

اَلْمَرِيضُ يُصَلِّي قَائِماً فَإِنْ لَمْ يَسْتَطِعْ صَلَّى جَالِساً فَإِنْ لَمْ يَسْتَطِعْ صَلَّى عَلَى جَنْبِهِ اَلْأَيْمَنِ فَإِنْ لَمْ يَسْتَطِعْ صَلَّى عَلَى جَنْبِهِ اَلْأَيْسَرِ فَإِنْ لَمْ يَسْتَطِعِ اِسْتَلْقَى وَ أَوْمَأَ إِيمَاءً وَ جَعَلَ وَجْهَهُ نَحْوَ اَلْقِبْلَةِ وَ جَعَلَ سُجُودَهُ أَخْفَضَ مِنْ رُكُوعِهِ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۵

رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله فرمود: بيمار ايستاده نماز مى‏خواند، و اگر نتواند ايستاده بخواند نشسته نماز مى‏كند، و اگر باز هم نتواند بر پهلوى راست دراز كشيده و نماز ميخواند، و اگر باز هم نتواند بر پهلوى چپ نماز مى‏گزارد، و اگر باين نحو هم نتوانست به پشت روى زمين ميخوابد و ايماء و اشاره مى‏كند، و روى خود را بسوى قبله ميگرداند، و سجودش را پائين‏تر و پست‏تر از ركوع خود ميكند. «يعنى در ايماء ركوع سر را كمتر از ايماء سجود خم مى‏كند.» و جايز است كه بيمار نماز واجب را بر پشت چهار پا بجا آورد بدين نحو كه روى او را بسوى قبله گردانند و كافى است سوره حمد را بخواند، و در نماز واجب پيشانى خود را بر هر چيز كه بتواند و ممكن باشد گذارد، و در نماز سنّت و نافله فقط ايماء ميكند. «يعنى پيشانى گذاشتن لازم نيست، و در حديث حلبى گذشت كه پيشانى گذاشتن مستحبّ است. و دور نيست مراد در اينجا چنين باشد كه ركوع را حتى المقدور درست بجا آورد، و در سجود نيز پيشانى خود را بر قسمت پيشين زين يا امثال آن بر هر چيز ممكن باشد گذارد، و اين ترتيب واجب باشد، ولى اگر نتواند پيشانى خود را بر چيزى گذارد، و ايماء و اشاره كند، در اين صورت پيشانى نهادن سنّت باشد، و اين معنى با توجّه به عبارت اظهر است. و اللَّه تعالى يعلم.»