روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۵۳۹

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ أَحْكَامِ السَّهْوِ فِي الصَّلَاة

و روي الحلبي عن ابي عبد الله ع انه قال :

تَقُولُ فِي سَجْدَتَيِ اَلسَّهْوِ بِسْمِ اَللَّهِ وَ بِاللَّهِ وَ صَلَّى اَللَّهُ عَلَى‏ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ قَالَ وَ سَمِعْتُهُ مَرَّةً أُخْرَى يَقُولُ بِسْمِ اَللَّهِ وَ بِاللَّهِ اَلسَّلاَمُ عَلَيْكَ أَيُّهَا اَلنَّبِيُ‏ وَ رَحْمَةُ اَللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۵۳۶

و حلبى از امام صادق عليه السّلام روايت كرده كه فرمود: در سجده‏هاى سهو ميگوئى: «بسم اللَّه و باللَّه و صلّى اللَّه على محمّد و آل محمّد»، و نيز گويد: يك بار ديگر شنيدم ميفرمود: «بسم اللَّه و باللَّه، السّلام عليك أيّها النّبيّ و رحمة اللَّه و بركاته». و هر كس در حال گفتن اقامه در اينكه اذان گفته است يا نه شك كند نماز را تمام كند و اعتنا ننمايد، و پس از تكبير افتتاح اگر در گفتن اقامه شك كند بدون اعتنا به شك نماز را دنبال كند، و اگر در اثناء قراءت در تكبيرة الاحرام شك كند بهمان حال نماز را تمام كند و شك را اهميّت ندهد، و اگر پس از رفتن به ركوع در قراءت شك كند نماز را بپايان برد، و اگر در سجود شك كند كه ركوع كرده يا نه، باز نماز را به اتمام رساند، و همچنين اگر در هر جزئى از اجزاى نماز شك كند در حالى كه وارد جزء ديگر شده باشد نماز را به سر ميبرد و بشك اعتنا نمى‏كند، مگر يقين كند، و هر كس يقين كند كه سهوا أذان و اقامه نگفته است اگر بيشتر قراءت را نخوانده است پس باكى نيست كه اذان را ترك كند و با فرستادن صلواتى بر پيغمبر صلّى اللَّه عليه و آله (يعنى السّلام عليك أيّها النّبىّ و رحمة اللَّه و بركاته بگويد) و نمازش را قطع و با گفتن دو قد قامت الصلاة نماز را از سر گيرد، و هر كس (در هر حال) يقين كند كه تكبيرة الاحرام را نگفته است نماز را اعاده كند، لكن از كجا براى او يقين حاصل خواهد شد.