روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۵۳۳

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ أَحْكَامِ السَّهْوِ فِي الصَّلَاة

و روي زراره عن ابي جعفر ع انه قال :

لاَ تُعَادُ اَلصَّلاَةُ إِلاَّ مِنْ خَمْسَةٍ اَلطَّهُورِ وَ اَلْوَقْتِ وَ اَلْقِبْلَةِ وَ اَلرُّكُوعِ وَ اَلسُّجُودِ ثُمَّ قَالَ اَلْقِرَاءَةُ سُنَّةٌ وَ اَلتَّشَهُّدُ سُنَّةٌ وَ لاَ تَنْقُضُ اَلسُّنَّةُ اَلْفَرِيضَةَ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۵۳۴

و زراره گويد: امام باقر عليه السّلام فرمود: نماز جز در پنج مورد (چه عمدا چه سهوا اعاده نميشود: و آن طهور است (يعنى وضو و غسل و تيمّم كه اگر كسى از يكى از اينها كه تكليفش آنست خالى بود نمازش باطل است و بايد اعاده كند). دوّم وقت (كه اگر شخص نمازى را پيش از وقت بخواند كه هيچ جزء آن داخل وقت نباشد اگر چه سهو باشد آن نماز باطل است و بايد اگر در وقت است دوباره بخواند و اگر وقت گذشته است قضاى آن را بجا آرد، و امّا پس از وقت ميتوان گفت اعاده نمى‏خواهد چون نماز بر او واجب بوده و به گمان بقاى وقت بجا آورده، و چون در وقت بجا نياورده و قضا كرده پس قضاى نماز بر او واجب بوده و آن را در وقت آن بجا آورده است). سوّم قبله (كه اگر كسى عمدا به غير قبله نماز گزارد آن را رو بقبله اعاده مى‏كند و اگر سهوا باشد بطورى كه رو بمشرق يا بمغرب يا پشت به قبله نماز كرده باشد آن را نيز اعاده مى‏كند در وقت، و خارج از آن بقضا)، چهارم و پنجم: ركوع و دو سجده است (كه به ترك هر يك از اين دو چه عمدا چه سهوا نماز باطل است) سپس فرمود: قراءت سنّت است و تشهّد نيز سنّت، و سنّت اگر به سهو ترك شود فريضه را باطل نميسازد. و قاعده كلّى در شكّ ركعات آنست كه هر كس در دو ركعت اوّل هر نمازى (كه چهار ركعت است) شك كند (يعنى شكّ كند كه دو ركعت تمام است يا نه) بايد نماز را اعاده كند، و هر كس در نماز مغرب شك كند بايد اعاده نمايد، و هر كس در نماز صبح شك كند بر اوست كه اعاده كند، و هر كس در دو ركعت نماز جمعه شك كند بر اوست كه اعاده كند، و هر كس (در نماز چهار ركعتى) ميان دو و سه يا سه و چهار شك كند بنا را بر بيشتر بگذارد و چون سلام نماز را داد آنچه بگمانش ناقص گذارده تمام مى‏كند (بصورت نماز احتياط).