روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۲۸۵

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ الْمَوَاضِعِ الَّتِي تَجُوزُ الصَّلَاةُ فِيهَا وَ الْمَوَاضِعِ الَّتِي لَا تَجُوزُ فِيهَا

و روي ابو بصير عن الصادق ع انه قال :

مَنْ كَانَ فِي مَوْضِعٍ لاَ يَقْدِرُ عَلَى اَلْأَرْضِ فَلْيُومِ إِيمَاءً وَ إِنْ كَانَ فِي أَرْضٍ مُنْقَطِعَةٍ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۶۹

ابو بصير از امام صادق عليه السّلام روايت كرده كه آن حضرت فرمود: هر كس در محلّى باشد كه از ترس دشمن يا درندگان نتواند بر زمين مستقرّ شده و بى‏اضطراب نماز بجاى آورد، بايد نماز خود را با ايماء و اشاره بخواند و همچنين است اگر در سرزمين منقطع از بلاد اسلام يا سرزمين كفّار باشد كه خوف اسارت و خطر در ميان باشد.