روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۲۶۱

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ فَضْلِ الْمَسَاجِدِ وَ حُرْمَتِهَا وَ ثَوَابِ مَنْ صَلَّى فِيهَا

و روي :

أَنَّ فِي‏ اَلتَّوْرَاةِ مَكْتُوباً أَنَّ بُيُوتِي فِي اَلْأَرْضِ اَلْمَسَاجِدُ فَطُوبَى لِعَبْدٍ تَطَهَّرَ فِي بَيْتِهِ ثُمَّ زَارَنِي فِي بَيْتِي أَلاَ إِنَّ عَلَى اَلْمَزُورِ كَرَامَةَ اَلزَّائِرِ أَلاَ بَشِّرِ اَلْمَشَّاءِينَ فِي اَلظُّلُمَاتِ إِلَى اَلْمَسَاجِدِ بِالنُّورِ اَلسَّاطِعِ‏ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۵۹

روايت شده است كه در تورات ثبت و مقرّر گرديده: براستى خانه‏هاى من در روى زمين همان مساجد است، هلا فرخنده باد آن بنده‏اى كه در سراى خويش وضو سازد و مرا در خانه‏ام زيارت كند، البتّه كه گراميداشت ميهمان بر صاحب خانه لازم و فرض است، هلا آنان را كه در تاريكيهاى شب گام برداشتن بسوى مساجد را پيشه ساخته‏اند بشارت ده كه در روز رستاخيز با نورى درخشان وارد محشر خواهند شد.