روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۱۶۶۷

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ السِّوَاك

و قال الصادق ع :

فِي اَلسِّوَاكِ اِثْنَتَا عَشْرَةَ خَصْلَةً هُوَ مِنَ اَلسُّنَّةِ وَ مَطْهَرَةٌ لِلْفَمِ وَ مَجْلاَةٌ لِلْبَصَرِ وَ يُرْضِي اَلرَّحْمَنَ وَ يُبَيِّضُ اَلْأَسْنَانَ وَ يَذْهَبُ بِالْحَفْرِ وَ يَشُدُّ اَللِّثَةَ وَ يُشَهِّي اَلطَّعَامَ وَ يَذْهَبُ بِالْبَلْغَمِ وَ يَزِيدُ فِي اَلْحِفْظِ وَ يُضَاعِفُ اَلْحَسَنَاتِ وَ تَفْرَحُ بِهِ اَلْمَلاَئِكَةُ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۸۴

و امام صادق عليه السّلام فرمود: در مسواك زدن دوازده فايده و اثر است: جزء سنّت است، و پاكيزه‏كننده دهان است، روشنى بخش چشم ميباشد، و خداوند را خشنود ميسازد، دندانها را سفيد ميكند، و زردى دندان را از بين ميبرد، لثه را محكم ساخته، و اشتهاى غذا مى‏آورد، بلغم را از بين برده، و حافظه را زياد ميكند، اجر و حسنات را دو چندان كرده، و فرشتگان بدان شادمان ميشوند.