روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۱۶۲۵

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ صِفَةِ وُضُوءِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ع

قال الصادق ع :

بَيْنَا أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ ع‏ ذَاتَ يَوْمٍ جَالِسٌ‏ مَعَ‏ مُحَمَّدِ بْنِ اَلْحَنَفِيَّةِ إِذْ قَالَ لَهُ يَا مُحَمَّدُ اِئْتِنِي بِإِنَاءٍ مِنْ مَاءٍ أَتَوَضَّأُ لِلصَّلاَةِ فَأَتَاهُ‏ مُحَمَّدٌ بِالْمَاءِ فَأَكْفَأَ بِيَدِهِ اَلْيُمْنَى عَلَى يَدِهِ اَلْيُسْرَى‏ ثُمَّ قَالَ‏ بِسْمِ اَللَّهِ‏ وَ بِاللَّهِ وَ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ‏ اَلَّذِي جَعَلَ اَلْمَاءَ طَهُوراً وَ لَمْ يَجْعَلْهُ نَجِساً قَالَ ثُمَّ اِسْتَنْجَى‏ فَقَالَ اَللَّهُمَّ حَصِّنْ فَرْجِي‏ وَ أَعِفَّهُ وَ اُسْتُرْ عَوْرَتِي وَ حَرِّمْنِي عَلَى اَلنَّارِ قَالَ ثُمَّ تَمَضْمَضَ‏ فَقَالَ اَللَّهُمَّ لَقِّنِّي حُجَّتِي يَوْمَ أَلْقَاكَ وَ أَطْلِقْ لِسَانِي بِذِكْرِكَ‏ وَ شُكْرِكَ‏ ثُمَّ اِسْتَنْشَقَ‏ فَقَالَ اَللَّهُمَّ لاَ تُحَرِّمْ عَلَيَّ رِيحَ‏ اَلْجَنَّةِ وَ اِجْعَلْنِي مِمَّنْ يَشَمُّ رِيحَهَا وَ رَوْحَهَا وَ طِيبَهَا قَالَ ثُمَّ غَسَلَ وَجْهَهُ فَقَالَ اَللَّهُمَّ بَيِّضْ وَجْهِي يَوْمَ تَسْوَدُّ فِيهِ اَلْوُجُوهُ وَ لاَ تُسَوِّدْ وَجْهِي يَوْمَ تَبْيَضُّ فِيهِ اَلْوُجُوهُ ثُمَّ غَسَلَ يَدَهُ اَلْيُمْنَى فَقَالَ اَللَّهُمَّ أَعْطِنِي كِتَابِي بِيَمِينِي وَ اَلْخُلْدَ فِي اَلْجِنَانِ بِيَسَارِي‏ وَ حَاسِبْنِي‏ حِسََاباً يَسِيراً ثُمَّ غَسَلَ يَدَهُ اَلْيُسْرَى فَقَالَ اَللَّهُمَّ لاَ تُعْطِنِي كِتَابِي بِيَسَارِي وَ لاَ تَجْعَلْهَا مَغْلُولَةً إِلَى عُنُقِي وَ أَعُوذُ بِكَ رَبِّي‏ مِنْ مُقَطَّعَاتِ اَلنِّيرَانِ‏ ثُمَّ مَسَحَ رَأْسَهُ فَقَالَ اَللَّهُمَّ غَشِّنِي بِرَحْمَتِكَ وَ بَرَكَاتِكَ وَ عَفْوِكَ‏ ثُمَّ مَسَحَ رِجْلَيْهِ فَقَالَ اَللَّهُمَّ ثَبِّتْنِي عَلَى اَلصِّرَاطِ يَوْمَ تَزِلُّ فِيهِ اَلْأَقْدَامُ وَ اِجْعَلْ سَعْيِي فِيمَا يُرْضِيكَ عَنِّي‏ يَا ذَا اَلْجَلاَلِ وَ اَلْإِكْرَامِ‏ ثُمَّ رَفَعَ رَأْسَهُ فَنَظَرَ إِلَى‏ مُحَمَّدٍ فَقَالَ يَا مُحَمَّدُ مَنْ تَوَضَّأَ مِثْلَ وُضُوئِي وَ قَالَ مِثْلَ قَوْلِي خَلَقَ اَللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى مِنْ كُلِّ قَطْرَةٍ مَلَكاً يُقَدِّسُهُ وَ يُسَبِّحُهُ وَ يُكَبِّرُهُ فَيَكْتُبُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ ثَوَابَ ذَلِكَ لَهُ إِلَى‏ يَوْمِ اَلْقِيَامَةِ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۶۸

امام صادق عليه السّلام فرمود: يك روز هنگامى كه امير المؤمنين عليه السّلام با محمد بن حنفيّه نشسته بود [باو] فرمود: اى محمد ظرفى از آب براى من بياور تا براى نماز وضو سازم پس محمّد آب را براى آن حضرت آورد، و آن حضرت با دست راست خود ظرف را كج كرده و بر دست چپ خويش ريخت سپس فرمود: «بسم اللَّه و باللَّه و الحمد للَّه الّذي جعل الماء طهورا و لم يجعله نجسا» يعنى استعانت و يارى از خداوند و نام او ميخواهم و حمد و سپاس مخصوص خداوند است كه آب را پاك و پاكى بخش ساخت و آن را پليد قرار نداد. محمد بن حنفيّه گويد: سپس استنجا نمود و اين دعا را ميخواند: «اللّهمّ حصّن فرجي و اعفّه، و استر عورتي و حرّمني على النّار» يعنى: بار خدايا دامن عفّت مرا حفظ فرما (از ارتكاب محرّمات و زنا) و آن را عفيف دار، و بپوشان عورت مرا، و بدنم را بر آتش حرام گردان. محمّد گويد: سپس مضمضه (گرداندن آب در دهان) نموده و اين دعا را ميخواند: «اللّهمّ لقّني حجّتي يوم القاك و اطلق لساني بذكرك و شكرك» يعنى بار خدايا در روزى كه ترا ملاقات ميكنم حجّتم را بمن تلقين فرما و زبانم را بياد خودت و شكر خودت آزاد و روان گردان. سپس آن حضرت استنشاق نموده و اين دعا را ميخواند: «اللّهمّ لا تحرّم علىّ ريح الجنّة، و اجعلني ممّن يشمّ ريحها و روحها و طيبها» يعنى‏ بار خدايا بوى بهشت را بر من حرام نگردان و مرا از كسانى قرار ده كه بوى آن و نسيم آن و عطر آن را (با شامّه خود) حسّ ميكنند. راوى گويد: سپس روى خود را شسته و اين جملات را ميگفت: «اللّهمّ بيّض وجهي يوم تسودّ فيه الوجوه و لا تسوّد وجهي يوم تبيضّ فيه الوجوه» يعنى: خداوندا روزى كه رويها (از بدكرداران) در آن روز سياه مى‏شود روى مرا سفيد گردان و روزى كه رويها (مؤمنين و صالحين) در آن روز سفيد ميگردد روى مرا سياه مگردان. سپس دست راست خود را شسته و اين دعا را ميخواند «اللّهمّ اعطني كتابي بيميني، و الخلد في الجنان بيساري، و حاسبني حسابا يسيرا» يعنى خداوندا نامه عملى مرا بدست راست من ده، و برگه اقامت ابدى در بهشت را بدست چپم، و مرا با حسابى آسان مورد حساب كشى قرار ده. سپس دست چپ خود را شسته و اين دعا را ميخواند: «اللّهمّ لا تعطني كتابي بيساري و لا تجعلها مغلولة إلى عنقي، و أعوذ بك [ربّي‏] من مقطّعات النّيران» يعنى: بار خدايا نامه عمل مرا بدست چپم مده و آن را زنجير بر گردنم مساز و بتو پناه مى‏آورم [اى پروردگار من‏] از آن پيراهنها كه از آتش ساخته شده است. سپس سر خود را مسح نموده و ميگفت: «اللهمّ غشني برحمتك و بركاتك و عفوك». يعنى بار خدايا (جامه) رحمتت و بركات و بخشايشت را بر من بپوشان و مرا با آنها فرا گير. سپس دو پاى خود را مسح نموده و اين دعا را ميخواند: «اللّهمّ ثبّتني على الصّراط يوم تزلّ فيه الأقدام، و اجعل سعيي فيما يرضيك عنّي [يا ذا الجلال و الإكرام‏]». يعنى خداوندا قدمهاى مرا بر صراط ثابت و استوار دار در آن روز كه قدمها در آن ميلغزد، و سعى و كوشش مرا در آن‏ چيز قرار ده كه ترا از من خشنود و راضى ميسازد [اى صاحب شكوه و بزرگوارى‏]، سپس آن حضرت سر خود را بلند نموده و به محمد نگريست و فرمود: اى محمد هر كس همانند وضوى من وضو گرفت و مثل گفتار من گفت خداى تبارك و تعالى از هر قطره‏اى از قطرات آب وضوى او فرشته‏اى بيافريند كه تقديس و تسبيح و تكبير او گويد، و خداوند ثواب و پاداش همه آنها را تا روز قيامت براى وى خواهد نوشت.