روایت:الکافی جلد ۸ ش ۲۴۲

آدرس: الكافي، جلد ۸، كِتَابُ الرَّوْضَة

ابو علي الاشعري عن محمد بن عبد الجبار عن صفوان بن يحيي عن ابن مسكان عن ابي بصير عن احدهما ع قال :

سَأَلْتُهُ عَنْ قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ مَنْ أَظْلَمُ‏ مِمَّنِ اِفْتَرى‏ََ عَلَى اَللََّهِ كَذِباً أَوْ قََالَ أُوحِيَ إِلَيَّ وَ لَمْ يُوحَ إِلَيْهِ شَيْ‏ءٌ قَالَ نَزَلَتْ فِي‏ اِبْنِ أَبِي سَرْحٍ‏ اَلَّذِي كَانَ‏ عُثْمَانُ‏ اِسْتَعْمَلَهُ عَلَى‏ مِصْرَ وَ هُوَ مِمَّنْ كَانَ‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ يَوْمَ فَتْحِ مَكَّةَ هَدَرَ دَمَهُ وَ كَانَ يَكْتُبُ‏ لِرَسُولِ اَللَّهِ ص‏ فَإِذَا أَنْزَلَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَنَّ اَللََّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ‏ كَتَبَ‏ إِنَّ اَللََّهَ عَلِيمٌ حَكِيمٌ‏ فَيَقُولُ لَهُ‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ دَعْهَا فَإِنَّ اَللَّهَ عَلِيمٌ حَكِيمٌ وَ كَانَ‏ اِبْنُ أَبِي سَرْحٍ‏ يَقُولُ لِلْمُنَافِقِينَ إِنِّي لَأَقُولُ مِنْ نَفْسِي مِثْلَ مَا يَجِي‏ءُ بِهِ فَمَا يُغَيِّرُ عَلَيَّ فَأَنْزَلَ اَللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى فِيهِ اَلَّذِي أَنْزَلَ‏

ترجمه

هاشم رسولى محلاتى, الروضة من الكافی جلد ۱ ترجمه رسولى محلاتى, ۲۸۵

ابو بصير گويد: از يكى از دو امام باقر و صادق (ع) از تفسير گفتار خداى عز و جل پرسيدم «و كيست ستمكارتر از كسى كه بدروغ بر خدا افتراء بندد يا بگويد بمن وحى مى‏شود با اينكه چيزى باو وحى نشده» (سوره انعام آيه ۹۳) فرمود: اين آيه در باره ابن ابى سرح نازل شد كه عثمان او را بحكومت مصر گماشته بود. و او همان كسى است كه در روز فتح مكه رسول خدا (ص) خونش را هدر كرد، و از كسانى بود كه براى رسول خدا (ص) قرآن را مى‏نوشت، و چون خداوند از آسمان نازل ميفرمود أَنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ‏ (همانا خدا عزتمند و فرزانه است) او مينوشت‏ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ حَكِيمٌ‏ (همانا خدا دانا و فرزانه است). رسول خدا (ص) باو ميفرمود: اين را ننويس (و همان را كه نازل شده بنويس) درست است كه «خدا دانا و فرزانه است» (ولى همان را كه بمن نازل شده بنويس). و اين ابن ابى سرح همان كسى بود كه بمنافقان ميگفت: من از پيش خود مانند آنچه او (يعنى رسول خدا (ص) مى‏آورد ميگويم (و آيات را تغيير ميدهم) و (او همان را كه من از پيش خود نوشته‏ام قبول ميكند و) تغييرش نميدهد، و از اين رو خدا در باره‏اش آن آيه را نازل فرمود.

حميدرضا آژير, بهشت كافى - ترجمه روضه كافى‏, ۲۴۶

ابو بصير مى‏گويد: از يكى از دو امام باقر و صادق عليه السّلام پيرامون تفسير اين آيه شريفه: ... وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرى‏ عَلَى اللَّهِ كَذِباً أَوْ قالَ أُوحِيَ إِلَيَّ وَ لَمْ يُوحَ إِلَيْهِ شَيْ‏ءٌ ... «۵» پرسيدم. فرمود: اين آيه در باره ابن ابى سرح نازل شد كه عثمان او را به‏ __________________________________________________

(۵) «كيست ستمكارتر از آن كس كه بخدا دروغ بست يا گفت كه به من وحى شده و حال آنكه به او هيچ چيز وحى نشده بود» (سوره انعام/ آيه ۹۳).

حكومت مصر گماشته بود، و او همان كسى است كه در روز فتح مكه، پيامبر اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم خونش را هدر دانست. او از كسانى بود كه براى پيامبر اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم قرآن مى‏نوشت و چون خداوند از آسمان نازل مى‏فرمود: «أَنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ» او مى‏نوشت: «إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ حَكِيمٌ». پيامبر اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم به او مى‏فرمود: اين را ننويس و همان را بنويس كه نازل شده، درست است كه: «إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ حَكِيمٌ»، ولى همان را كه به من نازل شده بنويس. ابن ابى سرح همان كسى بود كه به منافقان مى‏گفت: من از پيش خود مانند آنچه او [پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم‏] مى‏آورد مى‏گويم و او تغييرش نمى‏دهد، و از اين رو خدا در باره‏اش اين آيه را نازل فرمود