روایت:الکافی جلد ۲ ش ۸۴۲

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

ابو علي الاشعري عن محمد بن عبد الجبار عن الحسن بن علي عن ابي كهمس عن سليمان بن خالد عن ابي جعفر ع قال قال رسول الله ص :

أَ لاَ أُنَبِّئُكُمْ بِالْمُؤْمِنِ مَنِ اِئْتَمَنَهُ اَلْمُؤْمِنُونَ عَلَى أَنْفُسِهِمْ وَ أَمْوَالِهِمْ أَ لاَ أُنَبِّئُكُمْ‏ بِالْمُسْلِمِ‏ مَنْ سَلِمَ‏ اَلْمُسْلِمُونَ‏ مِنْ لِسَانِهِ وَ يَدِهِ وَ اَلْمُهَاجِرُ مَنْ هَجَرَ اَلسَّيِّئَاتِ وَ تَرَكَ مَا حَرَّمَ اَللَّهُ وَ اَلْمُؤْمِنُ حَرَامٌ عَلَى اَلْمُؤْمِنِ أَنْ يَظْلِمَهُ أَوْ يَخْذُلَهُ أَوْ يَغْتَابَهُ أَوْ يَدْفَعَهُ دَفْعَةً

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۳۷

از امام باقر (ع) كه رسول خدا (ص) فرمود: آيا شما را از مؤمن آگاه نكنم؟ كسى است كه مردم او را نسبت به جان و مال خود امين شمارند، آيا شما را آگاه نكنم از مسلمان؟ كسى است كه مسلمانان از دست و زبانش سالم باشند و آزار نكشند، مهاجر كسى است كه از بدكاريها دورى كرده و آنچه را خدا حرام كرده ترك نموده، و مؤمن آن كسى است كه حرام است بر مؤمن به او ستم كند و او را واگذارد يا غيبت كند يا يك باره از خود براند.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۳۳۱

رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمود: مؤمن را بشما معرفى نكنم؟ مؤمن كسى است كه مؤمنين‏ او را بر جان و مال خود امين دانند، مسلمان را براى شما معرفى نكنم؟ او كسى است كه مسلمانها از زبان و دستش سالم باشند، و مهاجر كسى است كه بديها را كنار گذارد و حرام خدا را ترك كند. و بر مؤمن حرام است كه نسبت بمؤمن ستم كند يا او را واگذارد يا پشت سرش بد گوئى كند يا او را از خود براند.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۵۸۱

ابوعلى اشعرى، از محمد بن عبدالجبّار، از حسن بن على، از ابوكهمس، از سليمان بن خالد، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: آيا نمى‏خواهيد كه شما را خبر دهم كه مؤمن كيست؟ مؤمن كسى است كه مؤمنان او را بر جان‏ها و مال‏هاى خويش امين دارند. آيا نمى‏خواهيد كه شما را خبر دهم كه مسلمان كيست؟ مسلمان كسى است كه مسلمانان از زبان و دستش سالم باشند. و مهاجر كسى است كه از گناهان هجرت و دورى كرده و آن‏چه را كه خدا حرام گردانيده ترك نموده باشد. و بر مؤمن حرام است كه بر مؤمنى ستم كند، يا او را وا گذارد و يارى نكند، يا او را غيبت كند، يا او را به شدّت دفع كند».