روایت:الکافی جلد ۲ ش ۵۱

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

علي بن ابراهيم عن صالح بن السندي عن جعفر بن بشير عن علي بن ابي حمزه عن ابي بصير قال :

سَمِعْتُهُ يَسْأَلُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ فَقَالَ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ أَخْبِرْنِي عَنِ اَلدِّينِ اَلَّذِي اِفْتَرَضَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَى اَلْعِبَادِ مَا لاَ يَسَعُهُمْ‏ جَهْلُهُ وَ لاَ يُقْبَلُ مِنْهُمْ غَيْرُهُ مَا هُوَ فَقَالَ أَعِدْ عَلَيَ‏ فَأَعَادَ عَلَيْهِ فَقَالَ شَهَادَةُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اَللَّهُ وَ أَنَ‏ مُحَمَّداً رَسُولُ اَللَّهِ ص وَ إِقَامُ اَلصَّلاَةِ وَ إِيتَاءُ اَلزَّكَاةِ وَ حِجُ‏ اَلْبَيْتِ‏ مَنِ اِسْتَطََاعَ إِلَيْهِ سَبِيلاً وَ صَوْمُ‏ شَهْرِ رَمَضَانَ‏ ثُمَّ سَكَتَ قَلِيلاً ثُمَّ قَالَ وَ اَلْوَلاَيَةُ مَرَّتَيْنِ ثُمَّ قَالَ هَذَا اَلَّذِي فَرَضَ اَللَّهُ عَلَى اَلْعِبَادِ وَ لاَ يَسْأَلُ‏ اَلرَّبُّ اَلْعِبَادَ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ فَيَقُولَ أَلاَّ زِدْتَنِي‏ عَلَى مَا اِفْتَرَضْتُ عَلَيْكَ وَ لَكِنْ مَنْ زَادَ زَادَهُ اَللَّهُ إِنَ‏ رَسُولَ اَللَّهِ ص‏ سَنَّ سُنَناً حَسَنَةً جَمِيلَةً يَنْبَغِي لِلنَّاسِ اَلْأَخْذُ بِهَا

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۷۵

از على بن ابى حمزه گويد: من شنيدم كه ابى بصير از امام صادق (ع) مى‏پرسيد، به او گفت: قربانت، به من خبر ده از دينى كه خدا عز و جل به مردم فرض كرده، آنچه كه برايشان روا نيست ندانند و جز آن از آنها پذيرفته نيست، آن دين چيست؟ در پاسخ فرمود: دوباره بگو، دوباره براى او گفت. در پاسخ فرمود: شهادت به اينكه جز خدا شايسته پرستشى نيست و محمد رسول خدا (ص) است و بر پا داشتن نماز و پرداخت زكاة و حج خانه كعبه براى هر كه تواند بدان راه يابد و روزه ماه رمضان، سپس اندكى خاموش شد و دوباره فرمود: و ولايت، سپس فرمود: اين است كه خدا به بنده‏ها فرض كرده است پروردگار در روز رستاخيز از بنده‏ها بازپرسى نكند و بفرمايد چرا بر آنچه بر شما فرض كردم نيفزوديد، ولى هر كه بر آن افزايد، خدا به پاداشش بيفزايد، به راستى رسول خدا روشهاى نيكو و زيبا نهاد كه شايسته است مردم بدانها عمل كنند.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۳۵

على بن ابى حمزه گويد: شنيدم ابو بصير از امام صادق عليه السّلام پرسيد و عرضكرد: قربانت گردم، بمن خبر ده دينى را كه خداى عز و جل بر بندگان واجب ساخته و بندگان را نادانى آن روا نباشد و جز آن از ايشان پذيرفته نيست كدامست؟ فرمود: دوباره بگو، او دوباره گفت، حضرت فرمود: گواهى دادن باينكه شايسته پرستشى جز خدا نيست و محمد صلى اللَّه عليه و آله رسول خداست و گزاردن نماز و دادن زكاة و حج خانه كعبه براى هر كه بدان راه تواند يافت و روزه ماه رمضان، سپس اندكى سكوت نمود و باز فرمود: و ولايت- دو بار- آنگاه فرمود: اينست آنچه را خدا بر بندگان واجب ساخته و پروردگار در روز قيامت از بندگانش نخواهد پرسيد كه چرا از آنچه بر شما واجب ساختم زيادتر انجام نداديد، ولى هر كه زياد كند، خدا هم پاداش او را زياد كند. همانا رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله سنتهائى نيكو و آراسته وضع‏ فرمود كه مردم را سزاوار است بآنها عمل كنند.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۶۳

على بن ابراهيم، از صالح بن سندى، از جعفر بن بشير، از على بن ابى‏حمزه، از ابوبصير روايت كرده است كه گفت: شنيدم از ابوبصير كه امام جعفر صادق عليه السلام را سؤال مى‏كرد و به آن حضرت عرض كرد: فداى تو گردم! مرا خبر ده از دينى كه خداى عز و جل آن را بر بندگان خويش واجب گردانيده، آنچه ايشان را نمى‏رسد كه به آن جاهل باشند، و غير آن از ايشان قبول نمى‏شود، و بيان فرما كه آن چيست؟ فرمود: «دو مرتبه بر من تكرار كن». ابوبصير بر آن حضرت تكرار نمود. فرمود:

«گواهى دادن است به آنكه خدايى نيست، مگر خدا، و آنكه محمد رسول خدا صلى الله عليه و آله است، و برپا داشتن نماز و دادن زكات و حجّ كردن خانه كعبه معظّم، امّا هر كه استطاعت داشته باشد راهى را به سوى آن، و تواند كه به جانب آن برود، و روزه ماه مبارك رمضان». بعد از آن، اندكى ساكت شد؛ پس دو مرتبه فرمود: «و ولايت اهل بيت». بعد از آن فرمود: «اين است آنچه خداى عز و جل بر بندگان خويش واجب گردانيده. و پروردگار عالم در روز قيامت بندگان را سؤال نمى‏فرمايد، و نمى فرمايد: چرا از براى من زياد نكردى بر آنچه من بر تو واجب گردانيده‏ام، وليكن هر كه زياد كند، خدا زيادتر به او عطا فرمايد. به درستى كه رسول خدا صلى الله عليه و آله سنّت‏هاى بسيار نيكو را قرار داد. فرموده كه: سزاوار است ازبراى مردمان كه آن را بگيرند و به آنها عمل نمايند».