روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۹۷۶

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد بن عيسي و عده من اصحابنا عن سهل بن زياد جميعا عن علي بن زياد قال :

كَتَبَ‏ عَلِيُّ بْنُ بَصِيرٍ يَسْأَلُهُ أَنْ يَكْتُبَ لَهُ فِي أَسْفَلِ كِتَابِهِ دُعَاءً يُعَلِّمُهُ إِيَّاهُ يَدْعُو بِهِ فَيُعْصَمُ بِهِ مِنَ اَلذُّنُوبِ جَامِعاً لِلدُّنْيَا وَ اَلْآخِرَةِ فَكَتَبَ ع بِخَطِّهِ بِسْمِ اَللََّهِ اَلرَّحْمََنِ اَلرَّحِيمِ‏ يَا مَنْ أَظْهَرَ اَلْجَمِيلَ وَ سَتَرَ اَلْقَبِيحَ وَ لَمْ يَهْتِكِ اَلسِّتْرَ عَنِّي يَا كَرِيمَ اَلْعَفْوِ يَا حَسَنَ اَلتَّجَاوُزِ يَا وَاسِعَ اَلْمَغْفِرَةِ يَا بَاسِطَ اَلْيَدَيْنِ بِالرَّحْمَةِ يَا صَاحِبَ كُلِّ نَجْوَى وَ يَا مُنْتَهَى كُلِّ شَكْوَى يَا كَرِيمَ اَلصَّفْحِ يَا عَظِيمَ اَلْمَنِّ يَا مُبْتَدِئَ كُلِّ نِعْمَةٍ قَبْلَ اِسْتِحْقَاقِهَا يَا رَبَّاهْ يَا سَيِّدَاهْ يَا مَوْلاَهْ‏ يَا غِيَاثَاهْ صَلِّ عَلَى‏ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَسْأَلُكَ أَنْ لاَ تَجْعَلَنِي فِي‏ اَلنَّارِ ثُمَّ تَسْأَلُ مَا بَدَا لَكَ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۳۲۵

از على بن زياد، گويد: على بن بصير به آن حضرت نوشته كه در زير نامه‏اش دعائى به او بياموزد كه با آن دعا كند تا از گناهان نگهبانى شود و جامع براى دنيا و آخرت باشد، در پاسخ او به خط خود نوشت: «بسم اللَّه الرحمن الرحيم، اى كسى كه نيكى را آشكار كند و زشتى را بپوشاند و پرده مرا ندرد، اى كريم گذشت و خوش در گذشت، اى وسيع آمرزش، اى پر بخشش در رحمت، اى دمساز هر راز و پايان هر شكايت، اى چشم پوش با كرامت، اى بزرگوار در بخشش، اى آغازكننده هر نعمت پيش از استحقاق آن، يا ربّاه يا سيداه يا مولاه يا غياثاه! صلّ على محمد و آل محمد و از تو خواهم كه مرا به دوزخ نكشانى». سپس هر چه در نظرت آمد بخواه.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۳۶۹

على بن زياد گويد: على بن بصير بدان حضرت نامه نوشت و درخواست كرد كه در پائين نامه‏اش دعائى براى او بنويسد و بياموزد كه بوسيله آن از گناهان نگهدارى شود و دعائى جامع براى (حوائج) دنيا و آخرت باشد، پس حضرت عليه السّلام در پاسخش بخط خود نوشت (دعائى كه ترجمه‏اش اينست): «بسم اللَّه الرحمن الرحيم اى كسى كه نيك را آشكار كند، و زشت را بپوشاند، و پرده مرا ندرد، اى درگذشت كريم، و اى خوش درگذرنده (از گناه) اى وسيع در آمرزش اى پر بخشش در رحمت اى دمساز در هر راز، و اى پايان هر شكايت، اى درگذرنده با كرامت، و اى بزرگ در منت، و اى آغازكننده بهر نعمت جلوتر از استحقاق آن، اى پروردگار و اى آقا و اى مولى و اى فريادرس، رحمت بر محمد و آلش فرست و از تو خواهم كه در دوزخم جا ندهى» سپس بخواه هر چه خواهى.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۵۵۱

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى و چند نفر از اصحاب ما، از سهل بن زياد، هر دو روايت كرده‏اند، از على بن زياد كه گفت: على بن بصير عريضه‏اى نوشت و از آن حضرت سؤال [درخواست‏] مى‏كرد كه در پايين نامه‏اش دعايى از برايش بنويسد كه آن را به او تعليم فرمايد، تا آن را بخواند و به واسطه آن، از گناهان، نگاه داشته شود، و جامع مطالب دنيا و آخرت باشد. پس آن حضرت عليه السلام به خطّ مبارك خود نوشت: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ ... وَ أَسْأَلُكَ أَنْ لَاتَجْعَلَنِي فِي النَّارِ؛ «به نام خداى بخشاينده مهربان. اى كسى كه آشكار كرده نيكو و زيبايى را، و پوشيده زشت را، و ندريده پرده راز من! عفو، اى گرانمايه! عفو، اى خوش تجاوز و گذشت! و اى فراخ آمرزش! و اى گشاده دست‏ها به رحمت! و اى صاحب هر راز! و اى پايان هر شكايت و گله! اى گران‏مايه فروگذارنده! اى بزرگ عطا! اى آغازكننده هر نعمتى پيش از سزاوارى آن! اى پروردگار من! اى بزرگ من! اى آقاى من! اى پايان من! اى فريادرس من! صلوات فرست بر محمد و آل محمد، و سؤال [درخواست‏] مى‏كنم از تو كه قرار ندهى مرا در آتش»، بعد از آن، سؤال مى‏كنى آنچه از برايت ظاهر شد».