روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۹۷۳

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

عده من اصحابنا عن احمد بن محمد بن عيسي عن اسماعيل بن سهل عن عبد الله بن جندب عن ابيه عن ابي عبد الله ع قال :

قُلِ‏ اَللَّهُمَّ اِجْعَلْنِي أَخْشَاكَ كَأَنِّي أَرَاكَ وَ أَسْعِدْنِي بِتَقْوَاكَ وَ لاَ تُشْقِنِي بِنَشْطِي لِمَعَاصِيكَ وَ خِرْ لِي فِي قَضَائِكَ وَ بَارِكْ لِي فِي‏ قَدَرِكَ حَتَّى لاَ أُحِبَّ تَأْخِيرَ مَا عَجَّلْتَ وَ لاَ تَعْجِيلَ مَا أَخَّرْتَ وَ اِجْعَلْ غِنَايَ فِي نَفْسِي وَ مَتِّعْنِي بِسَمْعِي‏ وَ بَصَرِي وَ اِجْعَلْهُمَا اَلْوَارِثَيْنِ مِنِّي وَ اُنْصُرْنِي عَلَى مَنْ ظَلَمَنِي وَ أَرِنِي فِيهِ قُدْرَتَكَ يَا رَبِّ وَ أَقِرَّ بِذَلِكَ عَيْنِي

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۳۲۳

از امام صادق (ع) فرمود: بگو: «بار خدايا مرا از خود ترسان ساز كه گويا تو را به چشم خود مى‏نگرم و با تقواى نسبت به خود خوشبخت و سعادتمند گردان و مرا بدبخت من به خاطر نشاط در نافرمانيت و در حكم خود خير مرا به خواه و تقدير مباركى براى من بنما تا دوست نداشته باشم پس‏اندازى آنچه را بشتاب آوردى و شتاب آوردن آنچه را پس انداختى و مرا به خود متّكى‏دار و از گوش و چشمم بهره‏مند ساز و آنها را وارث من كن و مرا به ستمكارم پيروزى بخش و توانائيت را به او بنما، پروردگارا! چشم مرا بدان روشن كن».

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۳۶۸

حضرت صادق عليه السلام فرمود: بگو (دعائى را كه ترجمه‏اش چنين است): «بار خدايا مرا از خود ترسان كن چنان كه گويا ترا بچشم ببينم و با تقواى نسبت بخودت مرا سعادتمند گردان، و بوسيله نشاط در نافرمانيت مرا بدبخت مكن، و خير و سعادت مرا در حكم خود بخواه، و قضا و قدر خود را بر من مبارك گردان تا بدان جا كه پس افتادن آنچه را در آن شتاب دارى دوست نداشته باشم، و شتاب در آنچه پس افتادنش را خواهى نخواهم، و توانگرى مرا در خودم مقرر فرما، و بگوش و چشمم مرا بهره‏مند ساز، و آن دو را وارث من گردان (يعنى آنچه از آن دو بدست من آيد براى من باقى نگهدار) و مرا بآن كس كه بمن ستم كند يارى فرما، و قدرت خودت را در باره او بمن بنما اى پروردگار، و ديده‏ام را بدان روشن كن».

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۵۴۹

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند، از احمد بن محمد بن عيسى، از اسماعيل بن سهل، از عبد اللَّه بن جندب، از پدرش، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود: «بگو: اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي أَخْشَاكَ ... وَ أَقِرَّ بِذلِكَ عَيْنِي؛ خداوندا! بگردان مرا كه بترسم از تو، گويا كه من مى‏بينم تو را، و نيك‏بخت كن مرا به پرهيزگارى تو، و بدبخت مساز مرا به خرمى من، به جهت نافرمانى‏هاى تو، و بهترگزينى كن از برايم در قضاى خود، و مبارك گردان از برايم‏ در قدر خود، تا دوست ندارم پس افكندن آنچه شتابانيده‏اى، و نه شتابانيدن آنچه پس افكنده‏اى، و بگردان بى‏نيازى مرا در خودم، و بهره‏مند گردان مرا به گوشم و چشمم، و بگردان اينها را باقى ماندگان از من، و يارى كن مرا بر كسى كه ستم كرده به من، و بنما به من در او قدرت خود را. اى پروردگار من! و روشن ساز به آن چشم مرا».