روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۸۴۳

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

عنه عن عبد الرحمن بن حماد عن عبد الله بن ابراهيم الجعفري قال سمعت ابا الحسن ع يقول :

إِذَا أَمْسَيْتَ فَنَظَرْتَ إِلَى اَلشَّمْسِ فِي غُرُوبٍ وَ إِدْبَارٍ فَقُلْ بِسْمِ اَللََّهِ اَلرَّحْمََنِ اَلرَّحِيمِ‏ اَلْحَمْدُ لِلََّهِ اَلَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي اَلْمُلْكِ‏ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ اَلَّذِي يَصِفُ وَ لاَ يُوصَفُ وَ يَعْلَمُ وَ لاَ يُعْلَمُ يَعْلَمُ خََائِنَةَ اَلْأَعْيُنِ وَ مََا تُخْفِي اَلصُّدُورُ أَعُوذُ بِوَجْهِ اَللَّهِ اَلْكَرِيمِ وَ بِاسْمِ اَللَّهِ اَلْعَظِيمِ مِنْ شَرِّ مَا ذَرَأَ وَ مَا بَرَأَ وَ مِنْ شَرِّ مَا تَحْتَ اَلثَّرَى وَ مِنْ شَرِّ مَا ظَهَرَ وَ مَا بَطَنَ وَ مِنْ شَرِّ مَا كَانَ فِي اَللَّيْلِ وَ اَلنَّهَارِ وَ مِنْ شَرِّ أَبِي مُرَّةَ وَ مَا وَلَدَ وَ مِنْ شَرِّ اَلرَّسِيسِ وَ مِنْ شَرِّ مَا وَصَفْتُ وَ مَا لَمْ أَصِفْ فَ اَلْحَمْدُ لِلََّهِ رَبِّ اَلْعََالَمِينَ‏ ذَكَرَ أَنَّهَا أَمَانٌ مِنَ اَلسَّبُعِ وَ مِنَ اَلشَّيْطَانِ اَلرَّجِيمِ وَ مِنْ ذُرِّيَّتِهِ‏ قَالَ وَ كَانَ‏ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ ع‏ يَقُولُ إِذَا أَصْبَحَ سُبْحَانَ اَللَّهِ اَلْمَلِكِ اَلْقُدُّوسِ ثَلاَثاً اَللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ زَوَالِ نِعْمَتِكَ وَ مِنْ تَحْوِيلِ عَافِيَتِكَ وَ مِنْ فَجْأَةِ نَقِمَتِكَ وَ مِنْ دَرَكِ اَلشَّقَاءِ وَ مِنْ شَرِّ مَا سَبَقَ فِي اَلْكِتَابِ اَللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِعِزَّةِ مُلْكِكَ وَ شِدَّةِ قُوَّتِكَ وَ بِعَظِيمِ سُلْطَانِكَ وَ بِقُدْرَتِكَ عَلَى خَلْقِكَ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۱۹۷

از عبد اللَّه بن ابراهيم جعفرى گويد: از أبو الحسن (ع) شنيدم مى‏فرمود: چون به شب رسى و بنگرى خورشيد در نهان شدن و پشت دادن است بگو: « بسم اللَّه الرحمن الرحيم‏ ، سپاس از آنِ خدا است كه فرزندى برنگرفته و شريك ملكى ندارد، سپاس از آنِ خدا است كه وصف كند و وصف نشود و بداند و دانسته نشود، بداند خيانت ديده ما را و آنچه نهان است در سينه ما، پناه برم به وجه اللَّه الكريم و به اسم اللَّه العظيم از شرّ آنچه در شب است و در روز است و از شرّ ابى مره (كنيه شيطان است) و آنچه بزايد و از شرّ تباهى و هوس رانى بيهوده و از شر آنچه وصف كردم و نكردم، و سپاس از آنِ پروردگارِ جهانيان است» يادآور شد كه اين دعا وسيله امان از درنده و از شيطانِ رجيم و از ذريه او است. فرمود كه امير المؤمنين (ع) مى‏فرمود: در آغاز صبح تا سه بار سبحان اللَّه الملك القدوس‏ ، بار خدايا به تو پناه برم از زوال نعمتت و ديگرگونى عافيتت و از بلاى ناگهانت و از دچار شدن به بدبختى و از شرّ آنچه در كتاب سابقه دارد، بار خدايا از تو خواستارم به عزت ملكت و سختى نيرويت و بزرگوارى سلطانت و به قدرتى كه بر آفريده‏هاى خود دارى.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۳۰۵

عبد اللَّه بن ابراهيم جعفرى گويد: از حضرت ابو الحسن عليه السّلام شنيدم كه ميفرمود: چون شام كنى و ببينى كه خورشيد در پنهان شدن و پشت كردن است پس بگو: « بسم اللَّه الرحمن الرحيم، الحمد للَّه الذى‏ لَمْ يَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ‏ الحمد للَّه الذى يصف و لا يوصف، و يعلم و لا يعلم‏ يَعْلَمُ خائِنَةَ الْأَعْيُنِ وَ ما تُخْفِي الصُّدُورُ، اعوذ بوجه اللَّه الكريم و باسم اللَّه العظيم من شر ما ذرأ و ما برأ و من شر ما تحت الثرى، و من شر ما ظهر و ما بطن و من شر ما كان في الليل و النهار، و من شر أبى مرة (كنيه شيطانست) و ما ولد و من شر الرسيس و من شر ما وصفت و ما لم أصف فالحمد للَّه رب العالمين» آن حضرت عليه السّلام يادآور شد كه اين دعا سبب امان است از (حيوانات) درنده و از شيطان رجيم و ذريه‏اش. فرمود: كه امير المؤمنين عليه السّلام چون صبح ميكرد سه بار ميفرمود: «سبحان اللَّه الملك القدوس» - (سپس ميفرمود)-: «اللهم انى اعوذ بك من زوال نعمتك و من تحويل عافيتك و من فجأة نقمتك و من درك الشقاء و من شر ما سبق في الكتاب، اللهم انى أسألك بعزة ملكك و شدة قوتك و بعظيم سلطانك بقدرتك على خلقك»

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۴۴۱

از او، از عبدالرحمان بن حمّاد، از عبداللَّه بن ابراهيم جعفرى روايت است كه گفت: شنيدم از حضرت امام موسى عليه السلام كه مى‏فرمود: «چون شام كنى و بنگرى به آفتاب كه در كار غروب و پشت كردن باشد، بگو كه: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ ... فَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ؛ به نام خداى بخشاينده مهربان. ستايش مر خدايى است كه فرا نگرفته است فرزندى را و نبود او را شريكى در پادشاهى. ستايش مر خدايى را است كه وصف مى‏كند و وصف نمى‏شود، و مى‏داند و دانسته نمى‏شود. مى‏داند خيانت چشم‏ها را از آن‏چه پنهان مى‏كند سينه‏ها. پناه مى‏برم به ذات خداى صاحب كرم، و به نام خداى بزرگ، از بدى آن‏چه آفريده و آن‏چه تربيت داده، و از بدى آن‏چه در زير خاك است، و از بدى آن‏چه آشكار و آن‏چه پنهان است، و از بدى آن‏چه باشد در شب و روز، و از بدى ابومرّه- يعنى شيطان- و آن‏چه زاد، و از بدى دروغ‏گويى تباه‏كار، و از بدى آن‏چه وصف كردم و از آن‏چه وصف نكردم. ستايش مر خدايى را است كه پروردگار جهانيان است». و حضرت ذكر فرمود كه: «آن، ايمنى است از درنده و از شيطان رانده‏شده و از فرزندانش»، و فرمود كه: «اميرالمؤمنين چون صبح مى‏كرد، سه مرتبه مى‏فرمود كه: سُبْحَانَ اللَّهِ الْمَلِكِ الْقُدُّوسِ، و مى‏فرمود كه: اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ»، تا آخر دعا كه پيش از اين گذشت، مگر آنكه در اينجا به جاى «سُبْحانَ الْمَلِكِ سُبْحانَ اللَّهِ الْمَلِك» واقع است.