روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۶۵۱

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن ابي عمير عن جميل بن دراج عن عبد الله بن عطا عن ابي جعفر ع قال :

كَانَ‏ أَبِي‏ إِذَا كَانَتْ لَهُ إِلَى اَللَّهِ حَاجَةٌ طَلَبَهَا فِي هَذِهِ اَلسَّاعَةِ يَعْنِي زَوَالَ اَلشَّمْسِ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۴۵

از امام باقر (ع)، فرمود: شيوه پدرم اين بود كه چون به خدا حاجتى داشت، در اين ساعت آن را مى‏خواست، يعنى در زوال آفتاب.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۲۲۷

حضرت باقر عليه السّلام فرمود: پدرم هر زمان بدرگاه خداوند حاجتى داشت در اين ساعت آن را ميخواست- يعنى هنگام زوال خورشيد- (و اول ظهر كه خورشيد از ميانه آسمان بطرف مغرب متمايل شود).

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۳۲۱

على بن ابراهيم، از پدرش، از ابن‏ابى‏عمير، از جميل بن درّاج، از عبداللَّه بن عطاء، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «عادت پدرم اين بود كه چون آن حضرت را به سوى خدا حاجتى بود، آن را در اين ساعت؛ يعنى در وقت زوال آفتاب طلب مى‏نمود».