روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۰۰۵

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

يونس عن ابن مسكان عن ابي بصير عن ابي عبد الله ع قال سمعته يقول :

وَ مَنْ يُؤْتَ اَلْحِكْمَةَ فَقَدْ أُوتِيَ خَيْراً كَثِيراً قَالَ مَعْرِفَةُ اَلْإِمَامِ وَ اِجْتِنَابُ اَلْكَبَائِرِ اَلَّتِي أَوْجَبَ اَللَّهُ عَلَيْهَا اَلنَّارَ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۱۵۱

از ابى بصير، گويد: شنيدم امام صادق (ع) مى‏فرمود: (۲۶۹ سوره بقره): «به هر كه حكمت داده شود خير بسيار داده شده» فرمود: معرفت امام و بركنارى از گناه كبيره‏اى است كه خدا آتش را در سزاى او لازم كرده است.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۳۸۸

امام صادق عليه السّلام راجع به (آيه شريفه ۲۶۹ سوره ۲) «بهر كه حكمت داده شد خير بسيار داده شد» فرمود: مقصود (از حكمت) معرفت امام و دورى از گناهان كبيره‏ايست كه خدا براى آنها دوزخ را واجب فرموده است.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۶۸۱

يونس، از ابن مسكان، از ابو بصير، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه گفت: شنيدم از آن حضرت كه مى‏فرمود: «وَ مَنْ يُؤْتَ الْحِكْمَةَ فَقَدْ أُوتِيَ خَيْراً كَثِيراً» «۵» و فرمود كه: «حكمت، معرفت امام است و اجتناب كردن از گناهان كبيره، كه خدا آتش دوزخ را بر گردن آنها واجب گردانيده». __________________________________________________

(۵). نساء، ۱۹.