روایت:الکافی جلد ۱ ش ۶۵۶

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

علي بن ابراهيم عن صالح بن السندي عن جعفر بن بشير عن ضريس قال سمعت ابا جعفر ع يقول :

إِنَّ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ عِلْمَيْنِ عِلْمٌ‏ مَبْذُولٌ وَ عِلْمٌ‏ مَكْفُوفٌ فَأَمَّا اَلْمَبْذُولُ فَإِنَّهُ لَيْسَ مِنْ شَيْ‏ءٍ تَعْلَمُهُ اَلْمَلاَئِكَةُ وَ اَلرُّسُلُ إِلاَّ نَحْنُ نَعْلَمُهُ وَ أَمَّا اَلْمَكْفُوفُ فَهُوَ اَلَّذِي عِنْدَ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِي أُمِّ اَلْكِتَابِ إِذَا خَرَجَ نَفَذَ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۲, ۲۹۱

ضريس گويد: شنيدم امام باقر (ع) مى‏فرمود: به راستى خداى عز و جل را دو علم است: علمى كه بخشند و علمى كه اندوزند، اما آن علمى كه بخشيده شده، حقّ مطلب اين است كه چيزى نباشد كه فرشته‏ها و رسل دانسته باشند جز آنكه ما هم آن را مى‏دانيم و اما آنچه اندوخته كنند آن علمى است كه نزد خدا عز و جل در دفتر كل است و چون از آن در آيد در بر آيد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۱, ۳۷۶

ضريس گويد: شنيدم امام باقر عليه السلام ميفرمود: خداى عز و جل را دو گونه علم است: ۱- علم بذل شده. ۲- علم نگهدارى شده. اما نسبت بعلم بذل شده، هر چه ملائكه و رسولان دانند، ما هم ميدانيم و اما علم نگهدارى شده آنست كه نزد خداى در اصل كتاب (لوح محفوظ) است كه چون از آن در آيد نفوذ كند (و بديگران رسد، چنانچه در حديث ۶۵۲ گفته شد).

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۸۱۱

على بن ابراهيم، از صالح بن سندى، از جعفر بن بشير، از ضُريس روايت كرده است كه گفت: شنيدم از امام محمد باقر عليه السلام كه مى‏فرمود: «به درستى كه خداى عزّوجلّ را دو علم است: علمى است كه آن را بذل و بخشش فرموده، و علمى است كه آن را از خلائق پوشيده. امّا آنچه بذل فرموده، چيزى نيست كه فرشتگان و رسولان آن را بدانند، مگر آن‏كه ما آن را مى‏دانيم. و امّا آنچه از خلائق مستور است، آن علمى است كه در نزد خداى عزّوجلّ است در لوح محفوظ كه چون بيرون آيد نافذ و جارى است».