روایت:الکافی جلد ۱ ش ۵۸۲

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

الحسين بن محمد عن معلي بن محمد عن محمد بن جمهور عن فضاله بن ايوب عن الحسين بن عثمان عن ابي ايوب عن محمد بن مسلم قال :

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنْ قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ اَلَّذِينَ قََالُوا رَبُّنَا اَللََّهُ ثُمَّ اِسْتَقََامُوا فَقَالَ‏ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ اِسْتَقَامُوا عَلَى‏ اَلْأَئِمَّةِ وَاحِدٍ بَعْدَ وَاحِدٍ تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ اَلْمَلاََئِكَةُ أَلاََّ تَخََافُوا وَ لاََ تَحْزَنُوا وَ أَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ اَلَّتِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۲, ۱۸۵

محمد بن مسلم گويد: از امام ششم (ع) پرسيدم از تفسير قول خداى عز و جل (۳۰ سوره فصلت): «آن كسانى كه گفتند پروردگار ما خدا است و در آن پا بر جا ماندند و استقامت كردند» امام صادق فرمود: بر ائمه يكى پس از ديگرى استقامت كردند، فرشتگان بر آنها نازل شوند با اين پيام كه نترسيد و غم مخوريد و مژده باد شما را به بهشتى كه وعده داريد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۱, ۳۲۰

محمد بن مسلم گويد: از امام صادق عليه السلام در باره قول خداى عز و جل پرسيدم (۳۰ سوره ۴۱) «كسانى كه گفتند: پروردگار ما خداست و سپس استوار شدند» فرمود: يعنى بر امامان يكى پس از ديگرى استوار بماندند «فرشتگان بر ايشان نازل شوند كه بيم مداريد و اندوهگين مباشيد و ببهشتى كه بآن وعده مييافتيد، شادمان باشيد».

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۷۱۳

حسين بن محمد، از مُعلّى بن محمد، از محمد بن جمهور، از فَضالة بن ايّوب، از حسين بن عثمان، از ابو ايّوب، از محمد بن مسلم روايت كرده است كه گفت: از امام جعفر صادق عليه السلام سؤال كردم از قول خداى عزّوجلّ: «الَّذِينَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا»، يعنى: «به درستى كه آنان كه گفتند كه: پروردگار ما، خداى به حقّ است، پس استقامت به هم رسانيدند» (كه بر اين اعتقاد راست ايستادند. و اصلًا منحرف نگشتند). و حضرت صادق عليه السلام فرمود:

«يعنى مستقيم شدند بر ائمّه عليهم السلام و اقرار به ايشان و متابعت ايشان يك به يك به ترتيب «تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلائِكَةُ أَلَّا تَخافُوا وَ لا تَحْزَنُوا وَ أَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ» «۲»، يعنى: فرود مى‏آيند بر ايشان فرشتگان (در نزد مردن يا برزخ، يا در هنگام بيرون آمدن از قبر، يا در قيامت) و مى‏گويند كه: مترسيد و اندوهناك مباشيد، و مژده باد شما را به آن بهشتى كه بوديد كه وعده داده مى‏شديد پيش از اين».                                                                                                                                              __________________________________________________

(۲). فصّلت، ۳۰.