روایت:الکافی جلد ۱ ش ۴۳۹

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

احمد بن محمد و محمد بن يحيي عن محمد بن الحسين عن علي بن حسان عن ابن فضال عن علي بن يعقوب الهاشمي عن مروان بن مسلم عن بريد عن ابي جعفر و ابي عبد الله ع :

فِي قَوْلِهِ عَزَّ وَ جَلَ‏ وَ مََا أَرْسَلْنََا مِنْ قَبْلِكَ مِنْ رَسُولٍ وَ لاََ نَبِيٍ‏ وَ لاَ مُحَدَّثٍ‏ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ لَيْسَتْ هَذِهِ قِرَاءَتَنَا فَمَا اَلرَّسُولُ وَ اَلنَّبِيُّ وَ اَلْمُحَدَّثُ قَالَ اَلرَّسُولُ اَلَّذِي يَظْهَرُ لَهُ اَلْمَلَكُ فَيُكَلِّمُهُ وَ اَلنَّبِيُّ هُوَ اَلَّذِي يَرَى فِي مَنَامِهِ وَ رُبَّمَا اِجْتَمَعَتِ اَلنُّبُوَّةُ وَ اَلرِّسَالَةُ لِوَاحِدٍ وَ اَلْمُحَدَّثُ اَلَّذِي يَسْمَعُ اَلصَّوْتَ وَ لاَ يَرَى اَلصُّورَةَ قَالَ قُلْتُ أَصْلَحَكَ اَللَّهُ كَيْفَ يَعْلَمُ أَنَّ اَلَّذِي رَأَى فِي اَلنَّوْمِ حَقٌّ وَ أَنَّهُ مِنَ اَلْمَلَكِ‏ قَالَ يُوَفَّقُ لِذَلِكَ حَتَّى يَعْرِفَهُ لَقَدْ خَتَمَ اَللَّهُ بِكِتَابِكُمُ اَلْكُتُبَ‏ وَ خَتَمَ بِنَبِيِّكُمُ اَلْأَنْبِيَاءَ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۲, ۴۷

بُرَيْد، از امام باقر و امام صادق (ع) در تفسير قول خداى عز و جل (۵۲ سوره حج): «نفرستاديم پيش از تو رسولى و نه پيغمبرى و نه محدثى» عرض كردم: قربانت، قرائت ما اين نيست بفرمائيد رسول و نبى و محدث چيستند؟ فرمود: رسول كسى است كه فرشته به او عيان شود و با او سخن گويد، پيغمبر آن كسى است كه در خواب بيند و بسا كه نبوت و رسالت براى يك نفر فراهم شوند و محدث آن كسى باشد كه صورت را بشنود ولى صورت خود فرشته را نبيند، گويد: گفتم: اصلحك الله، چگونه بداند آنچه در خواب ديده حق است و از فرشته است، فرمود: توفيق بايد تا آن را بفهمد، محققاً خدا با كتاب شما كه قرآن است به كتب آسمانى پايان بخشيده و پيغمبر شما خاتم پيغمبران است.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۱, ۲۴۹

بريد گويد: از امام باقر و صادق عليهما السلام در باره قول خداى عز و جل «هيچ نبى و رسول و محدثى پيش از تو نفرستاديم» (كه در حديث اول ميان شد) پرسيدم و گفتم فدايت گردم قرائت ما اين چنين نيست (يعنى كلمه محدث ندارد) بفرمائيد: رسول و نبى و محدث چيست؟ فرمود: رسول كسيست كه فرشته بر او نمايان شود و با او سخن گويد و نبى آنست كه در خواب بيند و گاهى نبوت و رسالت در يكشخص جمع شود و محدث كسى است كه صدا را شنود و صورت را نبيند. عرض كردم- اصلحك اللَّه- از چه راه بداند آنچه در خواب ديده حق است و از جانب فرشته باشد؟ فرمود توفيق يابد كه آن را بفهمد، خدا با فرستادن قرآن شما بكتب آسمانى پايان داد و با فرستادن پيغمبر شما به پيغمبران (پس دانستن علامات نبوت و رسالت براى شما لزومى ندارد).

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۵۵۷

احمد بن محمد (يا على بن محمد) و محمد بن يحيى، از محمد بن حسين، از على بن حسّان، از ابن فضّال، از على بن يعقوب هاشمى، از مروان بن مسلم، از بُريد، از امام محمد باقر و امام جعفر صادق عليهما السلام روايت كرده‏اند كه در قول خداى عزّوجلّ، همچنين‏ باب در بيان اين‏كه حجت برپا نمى‏شود از ... فرمودند كه: «وَ ما أَرْسَلْنا مِنْ قَبْلِكَ مِنْ رَسُولٍ وَ لا نَبِيٍّ» «۱» ولا محدّث. بريد مى‏گويد كه: عرض كردم كه فداى تو گردم، اين قرائت، قرائت ما نيست (و ما با اين وضع نمى‏خوانيم؛ چه در قرآن لفظ و لا محدّث وجود ندارد، و شايد كه در قرآن اهل بيت چنين بوده). بُريد، عرض كرد كه: پس رسول و نبى و محدّث كيانند و صفت ايشان چيست؟ حضرت فرمود كه: «رسول، آن است كه فرشته از برايش ظاهر مى‏شود، و با او سخن مى‏گويد. و نبى، آن است كه در خواب مى‏بيند و بسا است كه نبوت و رسالت از براى يكى جمع مى‏شود. و محدّث آن است كه آواز فرشته را مى‏شنود و صورت او را نمى‏بيند». بريد مى‏گويد كه: عرض كردم كه: خدا تو را به اصلاح آورد، چگونه مى‏داند كه آنچه در خواب ديده، حق و درست است و اين‏كه آن سخن از فرشته است؟ حضرت فرمود كه: «خدا او را توفيق مى‏دهد از براى آن تا آن را بشناسد و بداند كه از جانب خداست. و هر آينه خدا، كتاب‏هاى آسمانى را به كتاب شما- كه قرآن است- ختم نمود (كه قرآن، آخر كتاب‏ها است كه بعد از آن، كتابى از آسمان فرود نيايد)، و پيغمبر شما- كه محمد است- پيغمبران را ختم فرموده» (كه آخرين ايشان است كه بعد از او پيغمبرى مبعوث نشود). __________________________________________________

(۱). حج، ۵۲.