روایت:الکافی جلد ۱ ش ۲۰۹

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ فَضْلِ الْعِلْم

علي بن ابراهيم عن ابيه عن احمد بن النضر عن عمرو بن شمر عن جابر عن ابي جعفر ع قال قال :

مَا مِنْ أَحَدٍ إِلاَّ وَ لَهُ شِرَّةٌ وَ فَتْرَةٌ فَمَنْ كَانَتْ فَتْرَتُهُ إِلَى سُنَّةٍ فَقَدِ اِهْتَدَى وَ مَنْ كَانَتْ فَتْرَتُهُ إِلَى بِدْعَةٍ فَقَدْ غَوَى‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۱, ۲۰۵

جابر گويد: امام باقر (ع) فرمود: كسى نيست مگر آنكه نشاط و حرص در كار دين دارد و يك سستى و بى‏ميلى هم دارد، هر كه دوران سستى او به سوى سنت و روش باشد رهبرى‏ شده و اگر دوران فترت او به بدعت و خروج از ديانت كشد گمراه باشد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۱, ۹۰

امام باقر عليه السلام فرمود: هر كسى را جوشش و آرامشيست، آنكه آرامشش بسوى سنت باشد رهبرى شده و آنكه آرامشش بسوى بدعت باشد گمراه گشته.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۲۴۳

على بن ابراهيم، از پدرش، از احمد بن نضر، از عمرو بن شمر، از جابر، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه آن حضرت فرمود كه: «كسى نيست مگر اين‏كه او را تيزى و نشاط و حرص و كندى و شكستگى و مستى مى‏باشد. پس هر كه سستى او به سوى سنت منتهى شود (به اين‏كه در تحصيل آن سعى و كوشش كند و زحمت و مشقت بكشد، تا به آن برسد، هدايت يافته است. و هر كه سستى و آرامش [او] به سوى بدعت منتهى گردد، گمراه شده است».