روایت:الکافی جلد ۱ ش ۱۳۲۵: تفاوت میان نسخه‌ها
(Edited by QRobot) |
جز (Move page script صفحهٔ الکافی جلد ۱ ش ۱۳۲۵ را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به روایت:الکافی جلد ۱ ش ۱۳۲۵ منتقل کرد) |
(بدون تفاوت)
| |
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ شهریور ۱۳۹۶، ساعت ۰۱:۱۸
آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة
علي بن محمد عن ابي علي محمد بن علي بن ابراهيم قال حدثني احمد بن الحارث القزويني قال :
| الکافی جلد ۱ ش ۱۳۲۴ | حدیث | الکافی جلد ۱ ش ۱۳۲۶ | |||||||||||||
| |||||||||||||||
ترجمه
کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۳, ۴۹۳
احمد بن حارث قزوينى گفت: من با پدرم در سر من رأى بودم و پدرم در سر طويله ابى محمد (ع) بيطارى مىكرد مستعين (عباسى) يك استرى داشت كه در بزرگى و زيبائى مانندش ديده نشده بود و از سوارى دادن و دهنه و زين سر مىتافت و همه رامكنندهها گرد او فراهم شده بودند و براى آنها چارهاى در سوار شدن آن استر دست نداده بود. گويد: يكى از همنشينان او گفت: يا امير المؤمنين، نمىفرستى نزد حسن بن الرضا (ع) تا بيايد و او را وادارى سوار آن شود يا سوار مىشود و رامش مىكند و يا اين استر او را مىكشد و از او راحت مىشوى، گويد: فرستاد نزد ابى محمد (ع) و او را خواست و پدرم هم با آن حضرت رفت، پدرم گفت: چون امام (ع) وارد خانه شد، من با او بودم، نگاهى بدان استر كرد كه صحن خانه ايستاده بود و به سوى او رفت و دست بر كفل آن استر نهاد. گويد: من بدان استر نگاه كردم، ديدم عرق كرد تا عرق از او سرازير شد و سپس نزد مستعين رفت و سلام كرد و او هم به وى خوش آمد گفت و او را نزديك خود نشانيد و به او گفت: اى ابا محمد، اين استر را دهنه بزن، امام (ع) به پدرم گفت: اى غلام برو او را دهنه بزن، مستعين به آن حضرت گفت: خودت او را دهنه بزن، امام روپوش خود را بر زمين نهاد و برخاست و او را دهنه زد و برگشت سر جاى خود نشست و مستعين گفت: اى ابا محمد، او را زين كن و آن حضرت به پدرم گفت: اى غلام برو او را زين كن، مستعين گفت: خودت آن را زين كن، دوباره برخاست و او را زين كرد و برگشت، مستعين گفت: به خود مىبينى كه بر آن سوار شوى؟ فرمود: آرى. آن حضرت بر آن سوار شد و هيچ سركشى نكرد و او را در ميان حياط خانه دوانيد و آن را بروش تند و هموار واداشت و بهترين راه را رفت و سپس برگشت و پياده شد، مستعين به آن حضرت گفت: اى ابا محمد، آن را چگونه ديدى؟ فرمود: يا امير المؤمنين مانند آن استر در زيبائى و فربهى نديدهام و مانند آن جز براى امير المؤمنين نشايد، گويد: در پاسخ امام، گفت: اى ابا محمد، امير المؤمنين آن را به تو بخشيد و آن حضرت به پدرم فرمود: اى غلام آن را بگير، و پدرم آن را گرفت و برد.
مصطفوى, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۴۳۷
احمد بن حارث قزوينى گويد: من با پدرم در سامره بودم، و پدرم دامپزشك اصطبل امام حسن عسكرى عليه السلام بود. مستعين باللَّه (خليفه عباسى) استرى داشت كه در زيبائى و بزرگى مانند نداشت، ولى از سوارى دادن و لجام و زين گرفتن سرپيچى ميكرد، رامكنندگان ستور بر سرش ريخته بودند و چارهئى براى سوارى او نيافته بودند، يكى از همدمان خليفه گفت: يا امير المؤمنين! چرا دنبال حسن بن رضا نميفرستى تا بيايد، يا اين استر را سوار شود و يا او را بكشد ناراحت شوى. خليفه نزد ابو محمد (امام عسكرى عليه السلام) فرستاد، پدرم نيز همراه او بود، پدرم گويد: چون حضرت وارد خانه شد، من با او بودم، نگاهى باستر كرد كه در صحن منزل ايستاده بود، بجانب او رفت و دست بر كپلش گذاشت، استر را ديدم كه عرق از او سرازير است، سپس نزد مستعين رفت و سلام كرد مستعين او را خوش آمد گفت و نزديك خود نشانيد، و گفت: اى ابا محمد! اين استر را لجام گذار. حضرت بپدرم گفت: غلام لجامش گذارد، مستعين گفت: خود شما لجامش گذاريد، حضرت رو لباسيش را كنار گذاشت و برخاست و او را لجام كرد و بجاى خود بازگشت و بنشست، مستعين گفت: اى ابا محمد! او را زين گذار، حضرت بپدرم فرمود: غلام؟ او را زين گذار، باز خليفه گفت: خود شما زين گذاريد امام دوباره برخاست و او را زين گذاشت و برگشت. مستعين گفت: ميل داريد سوارش شويد؟ فرمود: آرى بر او سوار شد، بدون اينكه سركشى كند و در ميان منزل او را براند، راندنى تند و آرام و بهترين راندنى كه ممكن است، سپس برگشت و فرود آمد. مستعين گفت: اى ابا محمد! آن را چگونه ديدى؟ فرمود: اى امير المؤمنين! در زيبائى و مهارت رفتار مانندش نديدهام. و چنين استرى جز امير المؤمنين را شايسته نيست. خليفه گفت: اى ابا محمد! امير المؤمنين هم شما را بر آن نشانيد (و بشما بخشيد) حضرت بپدرم فرمود: غلام آن را بگير، پدرم آن را گرفت و افسار كشيد.
محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۷۳۱
على بن محمد، از ابوعلى-/ يعنى: محمد بن على بن ابراهيم- روايت كرده است كه گفت: حديث كرد مرا احمد بن حارث قزوينى و گفت: با پدرم در سرّ من رأى بودم و پدرم در طويله امام حسن عسكرى عليه السلام مشغول بيطارى بود. راوى مىگويد كه: در نزد مستعين (يعنى: احمد بن معصتم بن هارون) استرى بود كه مانند آن در خوبى و بزرگى ديده نشده بود، امّا نمىگذاشت كه كسى بر پشتش سوار شود، يا او را لجام كند، يا زين بر او بگذارد، و مستعين همه پشته سواران را بر آن جمع كرد و ايشان را ميسّر نشد كه در باب سوار شدن بر آن چارهاى بكنند. راوى مىگويد كه: بعضى از هم صحبتهاى مستعين گفت كه: يا امير المؤمنين، چرا به طلب حسن بن رضا نمىفرستى تا بيايد؟ پس، يا آن است كه بر آن سوار مىشود و يا استر او را مىكشد و از دست او راحت و خوشى مىافتى. پس كسى به سوى امام حسن عليه السلام فرستاد و آن حضرت را طلبيد و آن حضرت تشريف برد و پدر من همراه وى بود. بعد از آن، پدرم گفت كه: چون امام حسن عليه السلام داخل خانه مستعين شد، من همراه او بودم و آن حضرت به سوى استر نظر كرد كه در صحن خانه ايستاده بود، پس به جانب آن ميل فرمود و دست خويش را بر كَفَل آن گذاشت، پدرم گفت كه: من نظر به آن استر كردم و ديدم كه عرق كرد به مرتبهاى كه عرق از آن روان شد. بعد از آن، به سوى مستعين رفت و بر او سلام كرد. مستعين به آن حضرت گفت: مرحبا خوش آمدى، و او را نزديك خود نشانيد، پس گفت: يا ابا محمد، لجام بر سر اين استر كن. ابو محمد به پدرم فرمود كه: «اى غلام، اين استر را لجام كن». مستعين گفت كه: تو خود آن را لجام كن. حضرت طيلسان خويش را بر زمين گذاشت و برخاست و آن را لجام كرد و به جاى خود برگشت و نشست. بعد از آن مستعين به آن حضرت گفت كه: يا ابا محمد، زين بر پشت آن گذار. حضرت به پدرم فرمود كه: «اى غلام، اين استر را زين كن». مستعين گفت كه: تو خود آن را زين كن. حضرت دو باره برخاست و آن را زين كرد و بازگشت. مستعين به آن حضرت گفت: صلاح مىدانى كه بر آن سوار شوى؟ فرمود: «آرى». پس بر آن استر سوار شد، بى آنكه بر حضرت ابا و امتناعى كند و نگذارد كه بر آن سوار شود. و حضرت در آن خانه آن استر را دوانيد، بعد از آن، آن را بر اين داشت كه هموار برود، پس راه رفت؛ بهترين رفتارى كه مىتواند بود، بعد از آن برگشت و فرود آمد. مستعين به آن حضرت گفت: يا ابا محمد، اين استر را چگونه ديدى؟ فرمود: يا امير المؤمنين، مانند اين استر در خوبى و خوشرفتارى نديدم و درست نمىآيد كه مانند اين استر از براى كسى باشد، مگر از براى امير المؤمنين. راوى مىگويد كه: مستعين گفت كه: امير المؤمنين تو را بر آن سوار كرد (يعنى: استر را به تو بخشيد كه بر آن سوار شوى). ابو محمد به پدرم فرمود كه: «اى غلام، اين استر را بگير»، پس پدرم افسار آن را گرفت و آن را كشيد.
