روایت:الکافی جلد ۱ ش ۱۱۲۴

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

الحسين بن محمد عن معلي بن محمد عن علي بن اسباط عن علي بن ابي حمزه عن ابي بصير عن ابي عبد الله ع :

فِي قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَسَتَعْلَمُونَ‏ مَنْ هُوَ فِي ضَلاََلٍ مُبِينٍ‏ يَا مَعْشَرَ اَلْمُكَذِّبِينَ‏ حَيْثُ أَنْبَأْتُكُمْ رِسَالَةَ رَبِّي فِي وَلاَيَةِ عَلِيٍّ ع‏ وَ اَلْأَئِمَّةِ ع‏ مِنْ بَعْدِهِ مَنْ هُوَ فِي ضَلاَلٍ مُبِينٍ كَذَا أُنْزِلَتْ‏ وَ فِي قَوْلِهِ تَعَالَى إِنْ تَلْوُوا أَوْ تُعْرِضُوا فَقَالَ إِنْ تَلْوُوا اَلْأَمْرَ وَ تُعْرِضُوا عَمَّا أُمِرْتُمْ بِهِ‏ فَإِنَّ اَللََّهَ كََانَ بِمََا تَعْمَلُونَ خَبِيراً وَ فِي قَوْلِهِ‏ فَلَنُذِيقَنَ‏ اَلَّذِينَ كَفَرُوا بِتَرْكِهِمْ وَلاَيَةَ أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ ع‏ عَذََاباً شَدِيداً فِي اَلدُّنْيَا وَ لَنَجْزِيَنَّهُمْ أَسْوَأَ اَلَّذِي كََانُوا يَعْمَلُونَ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۳, ۱۹۱

از ابى بصير از امام صادق (ع) در تفسير قول خدا عز و جل (۲۹ سوره ملك): «به زودى مى‏دانيد كه كيست در گمراهى آشكار» فرمود: مقصود اين است كه خطاب كرده و گفته: اى گروه مكذبان در خبرى كه از طرف پروردگارم به شما دادم در باره ولايت و امامت على (ع) و امامان پس از او به زودى مى‏دانيد كيست در گمراهى آشكار، همچنين نازل شده است. و در تفسير قول خداى تعالى (۱۳۵ سوره نساء): «و اگر دهن كجى كنيد يا رو برگردانيد» فرمود: مقصود اين است كه اگر كج‏ كنيد كار امت را و رو گردانيد از آنچه بدان دستور داريد: «به راستى خدا بدان چه مى‏كنيد آگاه است». و در تفسير قول خدا (۲۷ سوره فصلت): «هر آينه بچشانيم به آن كسانى كه كافر شدند (به سبب ترك ولايت امير المؤمنين (ع) عذاب سختى (در دنيا) و هر آينه به آنها سزا دهيم به بدترين كردارى كه از آنها سر زده».

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۲۹۱

امام صادق عليه السلام راجع باين قول خداى عز و جل فرمود: «و خواهيد دانست كى در گمراهى نمايانست- ۲۹ سوره ۶۷-» اى گروه تكذيب‏كنندگان، زيرا من پيغام پروردگارم را در باره ولايت على عليه السلام و امامان بعد از او بشما رسانيدم، كى در گمراهى نمايانست، اين چنين نازل شده است. و راجع بقول خداى تعالى: «اگر كج كنيد يا رو بگردانيد ۱۳۵ سوره ۴-» فرمود: امر امامت را (از صاحبش) كج كنيد و از آنچه مأمور شده‏ايد، روبگردانيد «خدا بآنچه ميكنيد آگاهست». و در باره اين قول خداى تعالى فرمود: «هر آينه بچشانيم كسانى را كه كافر شدند (بسبب ترك گفتن ولايت امير المؤمنين عليه السلام) عذاب سختى (در دنيا) و هر آينه ببدترين كردارى كه انجام داده‏اند مجازاتشان كنيم- ۲۷ سوره ۴۱-»

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۴۴۱

حسين بن محمد، از معلّى بن محمد، از على بن اسباط، از على بن ابى حمزه، از ابوبصير، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است در قول خداى تعالى: «فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ فِي ضَلالٍ مُبِينٍ» «۱» كه آن حضرت فرمود كه: «اين آيه، همچنين نازل شد كه: «فَسَتَعْلَمُونَ [يا معشر المكذبين حيث أنبأتُكم رسالة ربّي في ولاية علي بن أبي طالب والأئمة من بعده‏] مَنْ هُوَ فِي ضَلالٍ مُبِينٍ»، يعنى: پس زود باشد كه بدانيد [اى گروه تكذيب كنندگان، از آنجا كه شما را به پيغام پروردگار خود خبر دادم در باب ولايت على بن ابى طالب عليه السلام و امامان بعد از او]، معلوم خواهد شد كه در حقيقت، كيست از ما و شما آن‏كه در گمراهى هويدا است». و روايت كرده است در قول خدا: «إِنْ تَلْوُوا أَوْ تُعْرِضُوا» «۲»، كه آن حضرت فرمود: « «وَ إِنْ تَلْوُوا» الأمر و تعرضوا عما امرتُم به «فَإِنَّ اللَّهَ كانَ بِما تَعْمَلُونَ خَبِيراً»». و ترجمه آنچه در قرآن موجود است اين است، كه: «اگر بپيچانيد زبان‏هاى خود را از شهادت راست، يا اعراض كنيد از اداى آن و كتمان آن نماييد». و ترجمه آنچه در حديث است اين است كه: «اگر متوجه امر امامت شويد و در آن، دخل و تصرف نماييد و اعراض كنيد و رو بگردانيد از آنچه به آن مأمور شده‏ايد، پس به درستى كه خدا به آنچه مى‏كنيد آگاه است» (و در رسم الخط قرآنى، بنابر نوشته عثمانى در ميانه تَلْوُوا و تلوا فرقى نيست، و فرق در حين تلفظ و اعراب است كه لام در اول ساكن، و بعد از آن، دو واو است، اول مضموم و دويم، ساكن و لام در دويم، مضموم و بعد از آن، يك واو ساكن بيش نيست و اول از لَىْ به فتح لام و تشديد يا است، و دويم از ولايت است). و نيز از آن حضرت روايت است در قول خدا: «فَلَنُذِيقَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا»، تا آخر آيه كه آن حضرت فرمود: « «فَلَنُذِيقَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا» بتركهم ولاية أميرالمؤمنين «عَذاباً شَدِيداً «فى الدنيا» __________________________________________________

(۱). ملك، ۳۰.
(۲). نساء، ۱۳۵.

وَ لَنَجْزِيَنَّهُمْ أَسْوَأَ الَّذِي كانُوا يَعْمَلُونَ» «۱»، يعنى: پس هر آينه مى‏چشانيم آنان را كه كافر شدند [به سبب واگذاشتن ايشان ولايت امير المؤمنين‏] عذابى سخت [در دنيا]، و هر آينه جزا مى‏دهيم ايشان را بدترين جزاى آنچه بودند كه مى‏كردند» (يعنى: عذاب دهيم ايشان را با قبح وجوه بر قبح معصيت كه آن، ترك ولايت است از روى جهالت و عناد و عصبيت). __________________________________________________

(۱). فصلت، ۲۷.