روایت:الکافی جلد ۱ ش ۱۰۸۲

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

محمد بن يحيي عن احمد بن ابي زاهر عن الحسن بن موسي الخشاب عن علي بن حسان عن عبد الرحمن بن كثير عن ابي عبد الله ع :

فِي قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ اَلَّذِينَ آمَنُوا وَ لَمْ يَلْبِسُوا إِيمََانَهُمْ‏ بِظُلْمٍ‏ قَالَ بِمَا جَاءَ بِهِ‏ مُحَمَّدٌ ص‏ مِنَ اَلْوَلاَيَةِ وَ لَمْ يَخْلِطُوهَا بِوَلاَيَةِ فُلاَنٍ وَ فُلاَنٍ فَهُوَ اَلْمُلَبَّسُ بِالظُّلْمِ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۳, ۱۶۷

امام صادق (ع) در تفسير قول خدا عز و جل (۸۱ سوره انعام): «آن كسانى كه گرويدند و ايمان خود را به ستم نيندودند» (دنبالش: هم آنان آسوده‏اند و هم آنان رهبرى شدند) فرمود: مقصود ايمان به آن است كه محمد آورده است از ولايت و نياميخته باشند آن را بپذيرش ولايت فلان و فلان، (و گر نه) او است كه ايمان خود را به ظلم و ستم اندوه و تيره كرده است.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۲۷۸

امام صادق عليه السلام راجع بقول خداى عز و جل «كسانى كه ايمان آوردند و ايمان خود را بستم نياميختند- ۸۱ سوره ۶-» فرمود: يعنى بولايتى كه محمد صلّى اللَّه عليه و آله آن را آورده ايمان آوردند و آن را بولايت فلان و فلان نياميختند، كه آن ايمان آميخته بستم است.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۴۱۳

محمد بن يحيى، از احمد بن ابى زاهر، از حسن بن موسى خشّاب، از على بن حسّان، از عبدالرحمان بن كثير، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است در قول خداى عزّوجلّ: « [وَ] الَّذِينَ آمَنُوا وَ لَمْ يَلْبِسُوا- إِيمانَهُمْ بِظُلْمٍ» «۱» (و در قرآن واو در صدر آيه نيست). و ترجمه آيه اين است كه: «آن كسانى كه ايمان آوردند. حضرت فرمود كه: «به آنچه محمد صلى الله عليه و آله آن را آورد از ولايت»، و نياميختند ايمان خود را به ستمى، و حضرت فرمود كه: «آن ولايت را مخلوط به ولايت فلان و فلان ... نگردانيدند؛ زيرا كه آن، ايمانى است با ظلم به هم آميخته» (و از حديث چنين ظاهر مى‏شود كه حضرت صادق عليه السلام «وَ لَمْ يَلْبِسُوا» را به ضمّ يا خوانده باشد كه از لَبَس باشد و آن تَغطيه و پوشانيدن است، وليكن كسى را نديدم كه اين قرائت را از حضرت، يا غير او نقل كرده باشد). __________________________________________________

(۱). انعام، ۸۲.