فَسَوّاهَا: تفاوت میان نسخهها
(افزودن نمودار دفعات) |
(Added word proximity by QBot) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
__TOC__ | |||
''' [[ویژه:پیوند_به_این_صفحه/فَسَوّاهَا | آیات شامل این کلمه ]]''' | ''' [[ویژه:پیوند_به_این_صفحه/فَسَوّاهَا | آیات شامل این کلمه ]]''' | ||
خط ۱۷: | خط ۱۸: | ||
===کلمات [[راهنما:نزدیک مکانی|نزدیک مکانی]]=== | |||
<qcloud> | |||
وَ:100, أَغْطَش:27, بِذَنْبِهِم:27, سَمْکَهَا:27, لا:27, لَيْلَهَا:24, يَخَاف:24, رَفَع:24, رَبّهُم:24, بَنَاهَا:24, عَلَيْهِم:21, السّمَاء:21, عُقْبَاهَا:21, فَدَمْدَم:18, أَخْرَج:18, أَم:18, خَلْقا:16, ضُحَاهَا:16, فَعَقَرُوهَا:16, أَشَدّ:13, فَکَذّبُوه:13, سُقْيَاهَا:13, أَنْتُم:10 | |||
</qcloud> | |||
===تکرار در هر سال نزول=== | |||
{{#ask:[[رده:آیات قرآن]] [[نازل شده در سال::+]] [[کلمه غیر ربط::فَسَوّاهَا]] | {{#ask:[[رده:آیات قرآن]] [[نازل شده در سال::+]] [[کلمه غیر ربط::فَسَوّاهَا]] | ||
|?نازل شده در سال | |?نازل شده در سال |
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ دی ۱۳۹۵، ساعت ۱۶:۴۶
«سَوّاها» از مادّه «تسویه» به معناى تنظیم و موزون ساختن چیزى است و اشاره به نظم دقیقى است که بر تمام کرات آسمانى حکم فرما است; و اگر منظور از سمک، سقف باشد، اشاره به قشر عظیمى از هوا است که همچون سقف محفوظ و محکمى گرداگرد زمین را گرفته و آن را از هجوم سنگ هاى پراکنده آسمانى و اشعه هاى مرگبار کیهانى حفظ مى کند.
بعضى، تعبیر فوق را اشاره به کروى بودن آسمانى که گرداگرد زمین را گرفته است مى دانند; چرا که تسویه اشاره اى است به فاصله مساوى اجزاى این سقف، نسبت به مرکز اصلى یعنى زمین، و این بدون کرویت ممکن نیست.
این احتمال نیز وجود دارد که آیه هم اشاره به ارتفاع آسمان و فاصله بسیار زیاد و سرسام آور کرات آسمانى از ما بوده باشد، و هم اشاره به سقف محفوظ اطراف زمین.
«سَوّاها» در سوره «شمس» از مادّه «تسویه» ممکن است به معناى صاف کردن خانه ها و زمین هاى آنها بر اثر صیحه عظیم، صاعقه و زلزله باشد، یا به معناى یکسره کردن کار این گروه، و یا مساوات همه آنها در مجازات و عذاب، به گونه اى که احدى از آنان از این ماجرا سالم در نرفت. جمع میان این معانى نیز ممکن است.
ضمیر در «سَوّاها» به «قبیله ثمود» باز مى گردد، و یا به شهرها و آبادى هاى آنان که خداوند همه را با خاک یکسان نمود. بعضى نیز گفته اند: به «دَمْدَمَة» بر مى گردد که از جمله بعد استفاده مى شود، یعنى خداوند این خشم و غضب و هلاکت را یکسان در میان آنها قرار داد، به طورى که همگى را فرا گرفت. اما، تفسیر اول مناسب تر به نظر مى رسد.
ریشه کلمه