خَامِدِين: تفاوت میان نسخهها
از الکتاب
(Edited by QRobot) |
(Added word proximity by QBot) |
||
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
__TOC__ | |||
''' [[ویژه:پیوند_به_این_صفحه/خَامِدِين | آیات شامل این کلمه ]]''' | ''' [[ویژه:پیوند_به_این_صفحه/خَامِدِين | آیات شامل این کلمه ]]''' | ||
«خامد» در اصل از مادّه «خُمود» (بر وزن جنود) به معناى خاموش شدن آتش است، سپس به هر چیزى که از جوش و خروش و سر و صدا بیفتد اطلاق شده است. | |||
=== ریشه کلمه === | === ریشه کلمه === | ||
*[[ریشه خمد | خمد]] (۲ بار) [[کلمه با ریشه:: خمد| ]] | *[[ریشه خمد | خمد]] (۲ بار) [[کلمه با ریشه:: خمد| ]] | ||
=== قاموس قرآن === | |||
خمود: فرو نشستن زبانه آتش است «خمدت النار خموداً: طفىء لهبها» (مفردات) و آن در انسان كنايه از مرگ است [انبیاء:15]. ادّعايشان پيوسته چنين بود تا درو شده بيجانشان كرديم. [ يس:29] در نهج البلاغه خطبه 196 در وصف قرآن فرموده «وَ فُرْقاناً لا يُخْمَدَ بُرْهانُهُ وَ تِبْياناً لا تُهْدَمُ اَرْكانُهُ». | |||
===کلمات [[راهنما:نزدیک مکانی|نزدیک مکانی]]=== | |||
<qcloud> | |||
وَ:100, مَا:58, حَصِيدا:42, خَلَقْنَا:36, جَعَلْنَاهُم:36, السّمَاء:31, حَتّى:31, دَعْوَاهُم:26, تِلْک:21, الْأَرْض:21, زَاَلَت:15, فَمَا:10, ظَالِمِين:10 | |||
</qcloud> | |||
===تکرار در هر سال نزول=== | |||
{{#ask:[[رده:آیات قرآن]] [[نازل شده در سال::+]] [[کلمه غیر ربط::خَامِدِين]] | |||
|?نازل شده در سال | |||
|mainlabel=- | |||
|headers=show | |||
|limit=2000 | |||
|format=jqplotchart | |||
|charttype=line | |||
|charttitle=نمودار تکرار در هر سال نزول | |||
|labelaxislabel=سال نزول | |||
|smoothlines=yes | |||
|numbersaxislabel=دفعات تکرار | |||
|distribution=yes | |||
|min=0 | |||
|datalabels=value | |||
|distributionsort=none | |||
|ticklabels=yes | |||
|colorscheme=rdbu | |||
|chartlegend=none | |||
}} | |||
[[رده:كلمات قرآن]] | [[رده:كلمات قرآن]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ دی ۱۳۹۵، ساعت ۱۵:۱۸
«خامد» در اصل از مادّه «خُمود» (بر وزن جنود) به معناى خاموش شدن آتش است، سپس به هر چیزى که از جوش و خروش و سر و صدا بیفتد اطلاق شده است.
ریشه کلمه
- خمد (۲ بار)
قاموس قرآن
خمود: فرو نشستن زبانه آتش است «خمدت النار خموداً: طفىء لهبها» (مفردات) و آن در انسان كنايه از مرگ است [انبیاء:15]. ادّعايشان پيوسته چنين بود تا درو شده بيجانشان كرديم. [ يس:29] در نهج البلاغه خطبه 196 در وصف قرآن فرموده «وَ فُرْقاناً لا يُخْمَدَ بُرْهانُهُ وَ تِبْياناً لا تُهْدَمُ اَرْكانُهُ».
کلمات نزدیک مکانی
وَ مَا حَصِيدا خَلَقْنَا جَعَلْنَاهُم السّمَاء حَتّى دَعْوَاهُم تِلْک الْأَرْض زَاَلَت فَمَا ظَالِمِين
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...