فِدَاء

آیات شامل این کلمه

ریشه کلمه

• فدى‌ (۱۴ بار)

قاموس قرآن

عوض. يعنى عوضى كه انسان از براى خود مى‏دهد. همچنين است فديه و فداء [بقره:229]. گناهى بر آن دو نيست در آنچه زن آن را عوض داده مقصود آن است كه زن چيزى در عوض طلاق گرفتن بدهد. [بقره:184]. و بر آنان كه به مشقت زياد روزه مى‏گيرند عوضى است و آن طعام فقير است. [محمّد:4]. بندها را محكم كنيد (و اسير گيريد) و پس از آن منت نهيد يا فدا وعوض گيريد (و آزادشان كنيد). [بقره:85]. «تُفادُوهُمْ» را بعضى «تفدوهم» خوانده‏اند طبرسى فرموده: وجه بين‏الاثنين بودن آن است كه فعلى از جانب اسير گيرنده واقع مى‏شود و آن تحويل اسير است و فعلی از جانب اسیر كه دفع فديه است يعنى: اگر آنها در حال اسارت پيش شما آمدند فديه داده و آنها را آزاد مى‏كنيد حال آنكه اخراجشان بر شما حرام است. در قرآن فقط يكبار آمده كه عوض را كسى از جانب ديگرى بدهد. [صافات:107]. رجوع شود به «ابراهيم» فصل قربانى.

کلمات نزدیک مکانی

وَ حَتّى إِمّا تَضَع بَعْد الْحَرْب أَوْزَارَهَا مَنّا فَإِمّا ذٰلِک الْوَثَاق فَشُدّوا لَو يَشَاء أَثْخَنْتُمُوهُم اللّه إِذَا

تکرار در هر سال نزول

در حال بارگیری...