الْأَشْرَار

آیات شامل این کلمه

ریشه کلمه

• شرر (۳۱ بار)

قاموس قرآن

بد و ضرر راغب گفته: شر آن است كه همه از آن اعراض مى‏كنند چنانكه خير آن است كه همه به آن مايل مى‏شوند طبرسى فرموده خير نفع خوب و شرّ ضرر قبيح است [بقره:216]. در آيات گاهى معنى ضرر مناسب است مثل آيه فوق و گاهى معناى قبيح و بد نحو [يوسف:77]. در اقرب الموارد گويد: شرّ اسمى است جامع تمام رذائل و خطايا و در «فُلانٌ شَرُّ النّاسِ» اسم تفضيل است همزه آن در اثر كثرت استعمال حذف شده چنانكه در «فُلانٌ خَيْرُ النّاسِ». على هذا شرّ در آيه [بيّنة:6]. و نظير آن اسم تفضيل است و ايضاً در آيه [مائده:60]. و نظائر آن بايد به قرينه «من» تفضيليه اسم تفضيل باشد. شرير: مضرّ، مفسد، ظالم. جمع آن اشرار است [ص:62]. شرار النار (به كسر ش) شراره و جرقه آتش است كه از آن جستن مى‏كنند راغب گويد: علت اين تسميه اعتقاد شرّ در اخگر است. شرر (بر وزن ضرر) مطلق شراره واحد آن شرره است [مرسلات:32]. آتش شراره هائى به بزرگى مى‏افكند. شرار جمع شرير نيز آمده است. تفضيل سخن در «حسن» ديده شود.

• ال

کلمات نزدیک مکانی

أَتّخَذْنَاهُم مِن سِخْرِيّا نَعُدّهُم أَم زَاغَت کُنّا رِجَالا عَنْهُم الْأَبْصَار إِن نَرَى لا لَنَا مَا قَالُوا

تکرار در هر سال نزول

در حال بارگیری...