بِالْوَاد

آیات شامل این کلمه

«واد» در اصل «وادى» بوده، و به معناى بستر رودخانه، یا محل عبور سیلاب ها، و گاه به معناى «درّه» نیز آمده; چرا که سیلاب ها از دره هایى که در کنار کوه ها است مى گذرد. و در اینجا مناسب معناى دوم، یعنى دره ها و کوهپایه ها است; زیرا با توجّه به آیات دیگر قرآن که درباره این قوم سخن مى گوید، و در بالا اشاره شد، قوم «ثمود» خانه هاى خود را در دامنه کوه ها مى ساختند، به این ترتیب که سنگ ها را مى بریدند و در درون آنها خانه هاى امنى ایجاد مى کردند.

ریشه کلمه

• ب‌ (۲۶۴۹ بار)
• ودى‌ (۱۱ بار)

قاموس قرآن

سيلگاه. دره. راغب گويد: وادى در اصل محل جريان آب است ودره را از آن وادى گفته‏اند. طبرسى فرموده: وادى كرانه كوه است. مجراى بزرگ آب را نيز وادى گويند. و آن در اصل بزرگى امر است و خونبها را از آن ديه گويند كه عطايى است در مقابل امر عظيم يعنى قتل. به نظر بعضى آن در اصل به معنى جريان است در مصباح گويد: «وَدَى الشَّىْ‏ء» يعنى جارى شد و وادى به معنى دره از آن است [توبه:121]. دره‏اى را نمى‏پيمايند مگر آنكه بر آنها نوشته شود. *[ابراهيم:37]. خدايا من ذريه‏ام را در دره بى كشت اسكان دادم. در صحاح گويند: اغلب اوقات بكسره دال اكتفا كرده و ياء را حذف مى‏كنند مثل [طه:12]. در آيه [شعراء:225]. مراد از آن طريقه و نوع است از انواع مدح و ذمّ و خيال و غيره. جمع وادى در قران مجيد اوديه است [رعد:17]. از آسمان باران نازل كرد دره‏ها به اندازه و وسعت خود جارى شدند.

کلمات نزدیک مکانی

وَ الْمُقَدّس طُوًى فِرْعَوْن الّذِين أَنَا مُوسَى رَبّه إِنّک الصّخْر فِي نَادَاه نَعْلَيْک اذْهَب جَابُوا ذِي إِلَى الْأَوْتَاد إِذ فَاخْلَع رَبّک طَغَوْا ثَمُود اخْتَرْتُک حَدِيث إِنّه الْبِلاَد أَتَاک فَاسْتَمِع هَل إِنّي لِمَا طَغَى يَا يُوحَى مِثْلُهَا

تکرار در هر سال نزول

در حال بارگیری...