غُرُورا

آیات شامل این کلمه

«غرور» (بر وزن جسور) صیغه مبالغه به معناى هر موجود فریبنده و فوق العاده فریبکار است، و این که آن را به شیطان تفسیر کرده اند، در حقیقت بیان مصداق واضح آن است، و الا هر انسان فریبنده، هر کتاب فریبنده، هر مقام وسوسه گر و هر موجودى، که انسان را گمراه سازد، در مفهوم وسیع این کلمه داخل است; مگر این که مفهوم شیطان را چنان وسعت دهیم که همه اینها را شامل شود.

لذا «راغب» در «مفردات» مى گوید: «غَرور، هر چیزى است که انسان را مغرور سازد و بفریبد، اعم از مال، مقام، شهوت و شیطان، و این که: به شیطان تفسیر شده، به خاطر این است که خبیث ترین فریبندگان است».

و این که بعضى آن را به دنیا تفسیر کرده اند، به خاطر فریبندگى دنیاست چنان که در «نهج البلاغه» مى خوانیم: الدُّنْیا تَغُرُّ وَ تَضُرُّ وَ تَمُرُّ: «مى فریبد، و ضرر مى زند، و مى گذرد»!

«غُرور» در اصل از مادّه «غُرّ» (بر وزن حُرّ) به معناى اثر ظاهر چیزى است، و لذا، به اثر ظاهر در پیشانىِ اسب «غرّة» گفته مى شود، سپس به حالت غفلت اطلاق شده است که در ظاهر، انسان هوشیار است، اما در حقیقت بى خبر است، و به معناى فریب و نیرنگ نیز استعمال مى شود.

تعبیر به وعده هاى «غرور» ناظر به این است که بت پرستان این خرافات و اوهام را به صورت وعده هاى تو خالى از یکدیگر مى گرفتند، و به صورت شایعه و تقلیدهاى بى اساس، بعضى به بعض دیگر القاء مى کردند.

ریشه کلمه

• غرر (۲۷ بار)

کلمات نزدیک مکانی

وَ إِلاّ إِن مَا يَعِدُهُم الشّيْطَان اللّه بَعْضُهُم أُولٰئِک إِذ الْقَوْل عِبَادِي مَأْوَاهُم لَيْس جَهَنّم قَالَت يُمْسِک بَعْضا لَو رَسُولُه زُخْرُف طَائِفَة بَعْض السّمَاوَات لَک شَاء عَلَيْهِم الظّالِمُون مِنْهُم إِلَى لا رَبّک وَعَدَنَا يَا الْأَرْض يَجِدُون يَعِد سُلْطَان عِدْهُم فَعَلُوه أَهْل يُمَنّيهِم يُوحِي أَن عَنْهَا الْجِن کَفَى بَل يَثْرِب فَذَرْهُم مَرَض تَزُولا مَحِيصا قُلُوبِهِم الْأَوْلاَد مِنْه الْإِنْس فِي بَيّنَة

تکرار در هر سال نزول

در حال بارگیری...