ریشه ملک

تکرار در قرآن: ۲۰۶(بار)

لیست کلمات مشتق شده

قاموس قرآن

(بروزن قفل) آن در استعمال قرآن به معنى حكومت و اداره امور است. [آل عمران:189]. براى خدا است حكومت آسمانها و زمين. [بقره:102]. پيروى كردند از آنچه شياطين درباره پادشاهى و حكومت سليمان مى‏گفتند. [بقره:247]. مَلِك (به فتح ميم و كسر لام) پادشاه و آنكه داراى حكومت است [يوسف:43]. پادشاه گفت: من هفت گاو فربه مى‏بينم [طه:114]. [حشر:23]. [بقره:246]. مراد از ملك در آيه فرمانده است كه درحدود فرماندهى داراى حكومت و اداره است. طبرسى در معنى آن گفته:«اَلْقادِرُالْواسِعُ الْقُدْرَةِ الَّذى لَهُ السِياسَةُ وَ الْتَّدْبيرُ» راغب گفته: «هُوَ الْمُتَصَرِفُ بِالْاَمْرِوَالنَّهْىِ فِى الْجُمْهُورِ» آن متخذ از مُلك بضم ميم و جمع آن ملوك است [نمل:34]. در آيه [مائده:20]. ظاهراً مراد استقلال است كه بنىاسرائيل در مصر آنرا نداشتند. *** مِلْك: (به كسر ميم و سكون لام) مالك شدن و صاحب شدن. [اسراء:100]. بگو اگر خزائن رحمت خدايم را مالك و دارا بوديد آنوقت از ترس انفاق دست باز مى‏داشتيد. افعال آن بيشتر به معنى قدرت و توانايى آيد مثل [رعد:16]. براى خويش به نفع و ضررى قادر نيستند. *** مالك: اسم فاعل است. به معنى صاحب مال و صاحب حكومت آيد مثل [يس:71]. [آل عمران:26]. كه هر دو به معنى صاحب ملك (به كسر ميم) است و مثل [زخرف:77]. گويند اى مالك خدايت ما را بميراند كه به معنى متصرف و حاكم است. * [فاتحه:4-2]. عاصم، كسائى، خلف و يعقوب حضرمى آن را مالك و ديگران مَلِك (به فتح ميم و كسر لام) خوانده‏اند. به نظر مى‏آيد كه مالك در آيه مثل ملك به معنى حاكم و متصرّف است نه به معنى صاحب. زيرا صاحب به مال مناسب است كه بگوييم: فلانى صاحب فلان مال است ولى مناسب با «يوم» حكومت است كه بگوييم حکمران امروز فلانى است. مليك: مثل مَلِك به معنى صاحب حكومت است [قمر:55-54]. پرهيزكاران در بهشتها و نهرهااند در نزد صاحب حكومت توانا(خدا). اين لفظ فقط يكبار در قرآن آمده است. *** مَلْك: (بروزن فلس) [طه:87]. «ملك» را در آيه عاصم و اهل مدينه و اهل كوفه به فتح ميم و ديگران به ضمّ و نيز به كسر ميم خوانده‏اند و آن مصدر ملك يملك است در صحاح گويد فتح ميم از كسر آن افصح مى‏باشد. ممكن است مراد از آن حكومت يعنى: ما با قدرت و اختيار در كارمان وعده تو را مخالفت نكرديم... و شايد به معنى ملك و مال باشد يعنى: ما با مال خويش با وعده تو مخالفت نكرديم بلكه چيزهايى از زيور قوم و فرعون داشتيم كه آنها را انداختيم و سامرى برداشت...

کلمات مشتق شده در قرآن

کلمه	تعداد تکرار در قرآن
مَالِکِ‌	۱
لِلْمَلاَئِکَةِ	۹
الْمَلاَئِکَةِ	۱۲
مَلاَئِکَتِهِ‌	۳
مُلْکِ‌	۱
الْمَلَکَيْنِ‌	۱
مُلْکُ‌	۲۰
الْمَلاَئِکَةُ	۳۱
مَلِکاً	۲
الْمُلْکُ‌	۱۰
بِالْمُلْکِ‌	۱
مُلْکَهُ‌	۲
مُلْکِهِ‌	۱
الْمُلْکَ‌	۴
مَالِکَ‌	۱
الْمُلْکِ‌	۵
الْمَلاَئِکَةَ	۹
مَلَکَتْ‌	۱۵
مُلْکاً	۳
يَمْلِکُ‌	۸
مُلُوکاً	۱
أَمْلِکُ‌	۵
تَمْلِکَ‌	۱
مَلَکٌ‌	۶
مَلَکاً	۳
مَلَکُوتَ‌	۱
مَلَکَيْنِ‌	۱
مَلَکُوتِ‌	۱
الْمَلِکُ‌	۶
الْمَلِکِ‌	۳
يَمْلِکُونَ‌	۱۰
بِالْمَلاَئِکَةِ	۱
مَمْلُوکاً	۱
مَلاَئِکَةٌ	۲
تَمْلِکُونَ‌	۲
مَلِکٌ‌	۱
بِمَلْکِنَا	۱
مُلْکٍ‌	۱
مَلاَئِکَةً	۴
مَلَکُوتُ‌	۲
مَلَکْتُمْ‌	۱
تَمْلِکُهُمْ‌	۱
الْمُلُوکَ‌	۱
مَلَکُ‌	۱
مَلاَئِکَتُهُ‌	۱
مَلاَئِکَتَهُ‌	۱
مَالِکُونَ‌	۱
مَالِکُ‌	۱
مَلَکٍ‌	۱
مَلِيکٍ‌	۱
الْمَلَکُ‌	۲
تَمْلِکُ‌	۱
مَلِکِ‌	۱