۱۶٬۲۶۳
ویرایش
خط ۸۸: | خط ۸۸: | ||
<span id='link281'><span> | <span id='link281'><span> | ||
==بيزارى | ==بيزارى مجرمان در روز قيامت، از يكديگر == | ||
و در تفسير | و در تفسير جملۀ «وَ مَا أضَلَّنَا إلَّا المُجرِمُون» فرمود: چون ما را به راه خود دعوت كردند، و اين همان گفتار ديگر خداى تعالى است كه در حكايت گفتگوى اهل دوزخ فرموده: «وَ قَالَت أُولَيهُم لِأُخرَيهُم رَبَّنَا هَؤُلَاءِ أضَلُّونَا فَآتِهِم عَذَاباً ضِعفاً مِنَ النَّار: يك طايفه به ديگرى مى گويد: پروردگاراً اين ها، ما را گمراه كردند. پس به ايشان عذابى از آتش بده، دو برابر عذاب ما». | ||
و در | و نيز در همين باره فرموده: «كُلَّمَا دَخَلَت أُمَّةٌ لَعَنَت أُختَهَا حَتَّى إذَا ادَّارَكُوا فِيهَا جَمِيعاً: هر امتى كه به عرصه محشر در مى آيد، امتى ديگر را لعنت مى كند، تا آن كه همگى در آتش، يكديگر را ببينند»، كه از يكديگر بيزارى مى جويند، و بعضى، بعضى ديگر را لعنت مى كنند. آن روز هر يك مى خواهد تقصير را به گردن ديگرى بيندازد، بلكه خود از مخمصه رهايى يابد، ولى اين چاره جويی ها سودى نمى دهد. چون ديگر آن روز، روز آزمايش و امتحان و روز قبول عذر و روز نجات نيست. | ||
قمى | |||
و در كافى، به دو سند از ابى بصير، از ابى جعفر و امام صادق «عليهما السّلام» روايت كرده كه در ذيل آيه: «فَكُبكِبُوا فِيهَا هُم وَ الغَاوُون» فرموده اند: ايشان مردمى هستند كه به زبان، دَم از عدالت مى زنند، ولى در عمل بر خلاف آن عمل مى كنند. | |||
قمى نيز، در تفسير خود و همچنين برقى، در محاسن خود، اين معنا را از امام صادق «علیه السلام» | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه : ۴۱۱ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه : ۴۱۱ </center> | ||
نقل كرده اند، ولى ظاهرا اين روايت در ذيل آيه «وَ الشُّعَرَاءُ يَتَّبِعُهُمُ الغَاوُون» وارد شده باشد. چون دنبال آن فرموده «وَ إنَّهُم يَقُولُونَ مَا لَا يَفعَلُون: چون اينان، مى گويند چيزهايى را كه خود عمل نمى كنند». | |||
و هر كس خوب دقت كند، مى فهمد كه روايت، به «غَاوُون» در سوره «شعراء» مربوط است نه به «غاوُون» در آيه «فَكُبكِبُوا فِيهَا». | |||
و در مجمع گفته است: در خبرى كه از جابر بن عبداللّه رسيده، آمده كه گفت: از رسول خدا شنيدم مى فرمود: | |||
كسى كه داخل بهشت مى شود، مى پرسد رفيقم چه كرد؟ در حالى كه رفيقش در دوزخ است. خداى تعالى دستور مى دهد رفيقش را از دوزخ در آوريد و برايش ببريد. آنگاه اهل دوزخ چون اين را مى بينند، مى گويند: «فَمَا لَنَا مِن شَافِعِينَ وَ لَا صَدِيقٍ حَمِيمٍ: ما كسى را نداشتيم شفاعتمان كند و رفيق دلسوزى نداريم». | |||
و | و نيز، به سند خود، از حمران بن اعين، از امام صادق «عليه السّلام» روايت كرده كه فرمود: به خدا سوگند، سه نوبت شيعيان خود را شفاعت مى كنيم، تا آن جا كه مردم بگويند: «فَمَا لَنَا مِن شَافِعِينَ وَ لَا صَدِيقٍ حَمِيمٍ... فَتَكُون مِنَ المُؤمِنِينَ». | ||
و در | و در روايتى ديگر، امام «عليه السّلام» فرمود: تا آن جا كه دشمنان ما بگويند... | ||
و در تفسير قمى، درباره آيه «فَلَو أنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ المُؤمِنِين» فرموده: «مِنَ المُهتَدِين». براى اين كه آن روز با اقرار خود، ديگر داراى ايمان لازم شده اند. | |||
مؤلف: مراد امام «عليه السّلام» اين است كه آن روز ايمان مى آورند، ايمان ايقان، وليكن اين را نيز مى فهمند كه ايمان در آن روز، هيچ سودى به حالشان ندارد و ايمان نافع، آن ايمانى است كه در دنيا مى داشتند. | |||
لذا آرزو مى كنند: اى كاش به دنيا بر مى گشتند، تا ايمانشان، ايمان راه يافتگان مى بود. يعنى ايمان مؤمنان حقيقى، كه با ايمان خود، راه زندگى دنيا و آخرت خود را يافتند. | |||
و اين معنايى است لطيف كه آيه «وَ لَو تَرَى إذِ المُجرِمُونَ نَاكِسُوا رُؤُسهُم عِندَ رَبِّهِم رَبَّنَا أبصَرنَا وَ سَمِعنَا فَارجِعنَا نَعمَل صَالِحاً إنَّا مُوقِنُون»، به آن اشاره دارد. چون در اين آيه نگفتند: ما را برگردان تا ايمان آوريم و عمل صالح كنيم، بلكه مى گويند: برگردان تا عمل صالح كنيم. دقت بفرمایيد. | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه : ۴۱۲ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه : ۴۱۲ </center> | ||
<span id='link283'><span> | <span id='link283'><span> | ||
==آيات ۱۰۵ - ۱۲۲ سوره شعراء == | ==آيات ۱۰۵ - ۱۲۲ سوره شعراء == | ||
كَذَّبَت قَوْمُ نُوحٍ الْمُرْسلِينَ(۱۰۵) | كَذَّبَت قَوْمُ نُوحٍ الْمُرْسلِينَ(۱۰۵) |
ویرایش