۱۶٬۹۰۷
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۸ بخش۴۰: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←بحث روايتى
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۱۰۱: | خط ۱۰۱: | ||
==بحث روايتى== | ==بحث روايتى== | ||
در كتاب | در كتاب عيون، به سند خود، از ابى الصلت هروى، از حضرت رضا «عليه السلام» روايت كرده كه در ضمن حديثى، مأمون از حضرتش سؤال كرد كه معناى آيه: «فلما آتاهما صالحا جعلا له شركاء فيما آتاهما» چيست؟ | ||
حضرت در جوابش فرمود: حوا براى آدم پانصد شكم فرزند آورد و در هر | حضرت در جوابش فرمود: حوا براى آدم پانصد شكم فرزند آورد و در هر شكم، يك پسر زایيد و يك دختر، و آدم و حوا با خدا عهد كرده و از او درخواست كرده بودند كه: «لئن آتيتنا صالحا لنكونن من الشاكرين»: اگر فرزند صالحى به ما ارزانى بدارى، البته از شكرگزاران خواهيم بود. | ||
«فلما آتاهما صالحا»: و وقتى كه فرزندانى صحيح الخلقه و سالم از آفت و مرض به ايشان ارزانى داشت، اين فرزندان در هر شكم، دو صنف، يعنى پسر و دختر به دنيا مى آمدند، و «فيما آتاهما»: در ميان اين فرزندانى كه خدا به آن دو مى داد، دو صنف از ايشان «جعلا له شركاء»: براى خدا شريك قائل شدند، و مانند پدر و مادرشان، شكر خدا را نكردند، «فتعالى الله عمّا يشركون»: پس بزرگتر است خدا از آنچه كه ايشان براى او شريك گرفتند. | |||
مأمون وقتى اين بيان را شنيد، گفت: من شهادت مى دهم كه تو، حقا فرزند رسول خدايى. | |||
و در بعضى ديگر دارد كه | مؤلف: برگشت اين روايت، به يكى از وجوهى است كه قبلا در دفع اشكال وارد بر آيه، ايراد شد. و البته تعدادى روايت در تفسير اين آيه، از سمرة بن جندب و أُبَى و زيد و ابن عباس نقل شده، و در آن ها دارد آدم و حوا، هرچه فرزند برايشان متولد مى شد، نمى ماند. شيطان به ايشان و يا تنها به حوا گفت: اين دفعه اسم فرزندت را «عبد الحارث» نام بگذار، تا برايت بماند و «حارث»، اسم شيطان بود در آن موقعى كه در آسمان زندگى مى كرد. و در بعضى از اين روايات دارد كه گفت: اسمش را «عبد الشمس»: بنده آفتاب بگذار. | ||
و در بعضى ديگر دارد كه وى، حوا را تهديد كرد كه اگر اسم او را «عبدالحارث» و يا «عبد الشمس» نگذارد، در شكم بعدى بچه شتر و يا گوساله و يا چارپاى ديگرى خواهد زایيد، و با او شرط كرد كه اگر اين اسامى را انتخاب كند، بچه در شكمش انسانى تام الخلقه خواهد بود، وليكن اين احاديث، همه جعلى و از دسيسه هايى است كه اسرائيلى ها در روايات ما كرده اند. | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۸ صفحه : ۴۹۴ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۸ صفحه : ۴۹۴ </center> | ||
و در مجمع | و در مجمع البيان، از تفسير عياشى، از معصومين «عليهم السلام» روايت شده كه فرموده اند: «شرك ايشان، ترك در اطاعت بود، نه شرك در معصيت»، و ظاهر اين روايت، اين است كه: جارى مجراى همان احاديث موضوعه است و حال اين هم، حال همان ها است. براى اين كه مگر اطاعت با عبادت فرق دارد، آن هم اطاعت و عبادت ابليس، كه خداى تعالى، درباره اش فرموده: «ألم أعهد إليكم يا بنى آدم أن لا تعبدوا الشيطان إنه لكم عدو مبين و أن اعبدونى». | ||
و با همه اين | و با همه اين احوال، بعضى از مفسران، اين احاديث را قبول كرده و گفته اند: روايات مزبور، بيشتر از اين دلالت ندارد كه آدم و حوا، در صرف اسم شرك ورزيده اند، و اين، نه كفر است و نه معصيت. و اين وجه را طبرى هم قبول كرده. | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۸ صفحه : ۴۹۵ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۸ صفحه : ۴۹۵ </center> | ||
<span id='link310'><span> | <span id='link310'><span> | ||
==آيات ۱۹۹ - ۲۰۶ سوره اعراف == | ==آيات ۱۹۹ - ۲۰۶ سوره اعراف == | ||
خُذِ الْعَفْوَ وَ أْمُرْ بِالْعُرْفِ وَ أَعْرِض عَنِ الجَْاهِلِينَ(۱۹۹) | خُذِ الْعَفْوَ وَ أْمُرْ بِالْعُرْفِ وَ أَعْرِض عَنِ الجَْاهِلِينَ(۱۹۹) | ||
