روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۹۶۱

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ دُعَاءِ قُنُوتِ الْوَتْر

و سال معاويه بن عمار ابا عبد الله ع :

عَنِ اَلْقُنُوتِ فِي اَلْوَتْرِ قَالَ قَبْلَ اَلرُّكُوعِ قَالَ فَإِنْ نَسِيتُ أَقْنُتُ إِذَا رَفَعْتُ رَأْسِي فَقَالَ لاَ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۹۴

معاوية بن عمّار از امام صادق عليه السّلام در باره قنوت در نماز وتر سؤال كرد آن حضرت فرمود: قبل از ركوع است، گفت: اگر فراموش كردم، آيا پس از آنكه از ركوع سربرداشتم بخوانم؟ فرمود: نه. مصنّف اين كتاب- رحمه اللَّه عليه- گويد: حكم كسى كه قنوت را فراموش مى‏كند تا زمانى كه به ركوع ميرود اينست كه هر گاه از ركوع سربرداشت آن را بخواند، و امام صادق عليه السّلام بخاطر مخالفت با عامّه از اين كار در نماز وتر و نماز صبح منع فرموده است، زيرا آنان در اين دو نماز پس از ركوع قنوت ميخوانند (پس چنانچه شخص پس از ركوع بخواهد بعنوان قضا قنوت را بخواند شبيه به رفتار عامّه مى‏شود) ولى اينكه در باقى نمازها شخص مى‏تواند چنين كارى كند بدان جهت است كه اكثر عامّه اعتقاد بقنوت در باقى نمازها ندارند. (پس احتمال تشبّه به عامّه در ميان نيست) و چون از قنوت وتر فارغ شود و نماز وتر را تمام كند دو ركعت نافله صبح را بجا آورد.