روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۵۰۳

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن ابي عمير عن بعض اصحابنا رفعه قال :

إِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَعْطَى اَلتَّائِبِينَ ثَلاَثَ خِصَالٍ لَوْ أَعْطَى خَصْلَةً مِنْهَا جَمِيعَ أَهْلِ اَلسَّمَاوَاتِ وَ اَلْأَرْضِ لَنَجَوْا بِهَا قَوْلُهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِنَّ اَللََّهَ يُحِبُّ اَلتَّوََّابِينَ وَ يُحِبُّ اَلْمُتَطَهِّرِينَ‏ فَمَنْ أَحَبَّهُ اَللَّهُ لَمْ يُعَذِّبْهُ وَ قَوْلُهُ‏ اَلَّذِينَ يَحْمِلُونَ اَلْعَرْشَ وَ مَنْ حَوْلَهُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ‏ وَ يَسْتَغْفِرُونَ لِلَّذِينَ آمَنُوا رَبَّنََا وَسِعْتَ كُلَّ شَيْ‏ءٍ رَحْمَةً وَ عِلْماً فَاغْفِرْ لِلَّذِينَ تََابُوا وَ اِتَّبَعُوا سَبِيلَكَ وَ قِهِمْ عَذََابَ اَلْجَحِيمِ `رَبَّنََا وَ أَدْخِلْهُمْ جَنََّاتِ عَدْنٍ اَلَّتِي وَعَدْتَهُمْ وَ مَنْ صَلَحَ مِنْ آبََائِهِمْ وَ أَزْوََاجِهِمْ وَ ذُرِّيََّاتِهِمْ إِنَّكَ أَنْتَ اَلْعَزِيزُ اَلْحَكِيمُ‏ `وَ قِهِمُ اَلسَّيِّئََاتِ وَ مَنْ تَقِ اَلسَّيِّئََاتِ يَوْمَئِذٍ فَقَدْ رَحِمْتَهُ وَ ذََلِكَ هُوَ اَلْفَوْزُ اَلْعَظِيمُ‏ وَ قَوْلُهُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ اَلَّذِينَ لاََ يَدْعُونَ مَعَ اَللََّهِ إِلََهاً آخَرَ وَ لاََ يَقْتُلُونَ اَلنَّفْسَ اَلَّتِي حَرَّمَ اَللََّهُ إِلاََّ بِالْحَقِّ وَ لاََ يَزْنُونَ وَ مَنْ يَفْعَلْ ذََلِكَ يَلْقَ أَثََاماً `يُضََاعَفْ لَهُ اَلْعَذََابُ‏ يَوْمَ اَلْقِيََامَةِ وَ يَخْلُدْ فِيهِ مُهََاناً `إِلاََّ مَنْ تََابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ عَمَلاً صََالِحاً فَأُوْلََئِكَ يُبَدِّلُ اَللََّهُ سَيِّئََاتِهِمْ حَسَنََاتٍ وَ كََانَ اَللََّهُ غَفُوراً رَحِيماً

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۵۱۱

يكى از اصحاب ما حديث را تا معصوم رسانيده كه فرموده است: راستى خدا عز و جل به تائبان سه خصلت داده كه اگر يك خصلت از آنها به همه اهل آسمان‏ها و زمين بدهد نجات يابند بدان: ۱- قول خدا عز و جل (۲۲۲ سوره بقره): «به راستى خدا دوست دارد توبه‏كنندگان را و دوست دارد پاكيزه‏ها را»، هر كه خدا را دوست دارد هرگز او را عذاب نكند. ۲- قول او (۷ سوره مؤمن): «آن كسانى كه عرش را به دوش بر مى‏دارند و آن كسانى كه در گرد عرش باشند همه تسبيح گويند به حمد و ستايش پروردگار خود و آمرزش جويند براى كسانى كه گرويدند. پروردگارا رحمت و دانشت همه چيز را فرا دارد بيامرز براى آن كسانى كه توبه كردند و از راه تو پيروى نمودند و آنها را از عذاب دوزخ نگهدار (۸) پروردگارا و آنها را در آور به بهشت عدنى كه بدانها وعده دادى با هر كه شايسته باشد از پدرانشان و همسرانشان و فرزندانشان زيرا توئى عزيز و حكيم (۹) و بر كنار دار آنها را از بدكرداريها و هر كه را نگهدارى از بدكرداريها در آن روز محققاً به او مهر ورزيدى و اين است آن كامروائى بزرگ». ۳- قول او (۶۸ سوره فرقان): «و آن كسانى كه نخوانند به همراه خدا معبود ديگرى و نكشند نفسى را كه خدا حرام كرده است جز به حق و درستى و زنا نكنند و هر كه چنين كند گرفتار گناه باشد (۶۹) و عذابش دو چندان باشد در روز قيامت و به خوارى در آن جاويدان بماند (۷۰) جز آنكه توبه كند و به گرود و كار شايسته كند و آنانند كه خدا بدكرداريهاى آنها را به خوش كردارى بدل كند و خدا آمرزنده و مهربان است».

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۱۶۵

ابن ابى عمير از برخى از اصحاب در حديثى مرفوع (كه سندش بمعصوم عليه السّلام رسد) حديث كرده كه فرمود: خداى عز و جل به توبه‏كنندگان سه خصلت داده است كه اگر يكى از آنها را بتمامى اهل آسمانها و زمين بدهد بسبب آن همگى نجات يابند. (يكى اين بشارت و نويدى است كه بآنان داده در) گفتارش: «همانا خداوند دوست دارد. توبه‏كنندگان را و دوست دارد پاكيزگى‏جويان را» (سوره بقره آيه ۲۲۲) پس هر كه خدا او را دوست دارد عذابش نكند. (ديگر) گفتار اوست (كه فرمايد): «آن كسانى كه بردارند عرش را و آنان كه گرد آنند، تسبيح گويند بستايش پروردگار خويش و ايمان آورند بدو و آمرزش خواهند براى آنان كه ايمان آوردند، پروردگارا فرا گرفتى همه چيز را برحمت و دانش پس بيامرز آنان كه توبه كردند و پيروى كردند راه تو را، و آنها را از عذاب دوزخ باز دار. پروردگارا و در آور ايشان را ببهشتهاى جاودانى كه نويد دادى بايشان و هر كه شايسته باشد از پدرانشان و همسرانشان و فرزندانشان زيرا كه توئى همانا عزيز و حكيم. و دور ساز ايشان را از بديها و آن را كه از بديها دور ساختى در آن روز همانا باو مهر ورزيدى و اين است آن رستگارى بزرگ» (سوره مؤمن آيه‏هاى ۷ و ۸ و ۹). و ديگر گفتار او عز و جل است: «و آنان كه نخوانند با خدا معبود ديگرى، و نكشتند تنى را كه حرام كرد خدا جز بحق، و زنا نكنند و هر كه چنين كند گرفتار كيفر شود. افزوده شود براى او عذاب در روز قيامت و جاودان ماند در آن سرافكنده. مگر آنكه توبه كند و ايمان آرد و كردار شايسته كند پس آنانند كه خداوند تبديل كند بديهايشان را بخوبيها و خدا آمرزنده و مهربان است» (سوره فرقان آيه‏هاى ۶۸ و ۶۹ و ۷۰).

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۲۲۵

على بن ابراهيم، از پدرش، از ابن ابى عمير، از بعضى از اصحاب ما روايت كرده و آن را مرفوع ساخته و گفته است كه: «به درستى كه خداى- تبارك و تعالى- توبه‏كاران را سه خصلت عطا فرموده، كه اگر يك خصلت از آنها را به همه اهل آسمان‏ها و زمين عطا مى‏فرمود، هر آينه به همان يك خصلت نجات مى‏يافتند. و آنها، قول خداى عز و جل است كه: «إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ التَّوَّابِينَ وَ يُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ» «۱»؛ پس هر كه خداى- تعالى- او را دوست دارد، او را عذاب نكند. و قول آن جناب كه مى‏فرمايد: «الَّذِينَ يَحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَ مَنْ حَوْلَهُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَ يُؤْمِنُونَ بِهِ وَ يَسْتَغْفِرُونَ لِلَّذِينَ آمَنُوا رَبَّنا وَسِعْتَ كُلَّ شَيْ‏ءٍ رَحْمَةً وَ عِلْماً فَاغْفِرْ لِلَّذِينَ تابُوا وَ اتَّبَعُوا سَبِيلَكَ وَ قِهِمْ عَذابَ الْجَحِيمِ* رَبَّنا وَ أَدْخِلْهُمْ جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِي وَعَدْتَهُمْ وَ مَنْ صَلَحَ مِنْ آبائِهِمْ وَ أَزْواجِهِمْ وَ ذُرِّيَّاتِهِمْ إِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ* وَ قِهِمُ السَّيِّئاتِ وَ مَنْ تَقِ السَّيِّئاتِ يَوْمَئِذٍ فَقَدْ رَحِمْتَهُ وَ ذلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ» «۲»؛ يعنى: «آنان كه برمى‏دارند عرش خدا را، و كسانى كه در گرداگرد آنند از كروبيّان، كه هميشه به طواف آن مشغول‏اند، تسبيح مى‏كنند به ستايش پروردگار خويش، و تصديق مى‏كنند به ربوبيّت و وحدانيّت آن جناب، و طلب آمرزش مى‏كنند از براى كسانى كه ايمان آورده‏اند، (و استغفار ايشان به اين طريق است كه از روى نياز مى‏گويند:) پروردگارا! فرا گرفته هر چيزى را از روى بخشش و دانش (يعنى رحمت و علمت به همه چيز رسيده) __________________________________________________

(۱). توبه، ۲۲۲.
(۲). غافر، ۷- ۹.
       

پس بيامرز كسانى را كه توبه كردند و پيروى نمودند راه توبه را، كه طريق ايمان است، و نگاه دار ايشان را از عذاب آتش سوزان. پروردگارا! و درآور ايشان را در بوستان‏هايى با اقامتگاه بهشت دائمت، آن بوستان‏ها كه وعده داده‏اى ايشان را. و نيز درآور در آن با ايشان، كسانى را كه شايسته باشند از پدران ايشان و زنان ايشان و فرزندان ايشان. به درستى كه تويى غالب دانا، كه از هيچ مقدورى عاجز نشوى، و هر چه كنى، بر وفق حكمت و مصلحت باشد. و نگاه دار ايشان را از بدى‏ها و از عقوبت آنها. و هر كه را كه نگاه دارى از عقوبت بدى‏ها در روز جزا، پس به حقيقت كه رحم كرده‏اى او را (و به روضه رضوان رسانيده‏اى، يا هر كه را نگاه دارى از گناهان در دار دنيا، رحم كرده‏اى او را)، و آن نگاهدارى تو، فيروزى بزرگ و ظفرى بزرگوار است». و قول آن جناب عز و جل: «وَ الَّذِينَ لا يَدْعُونَ مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ وَ لا يَقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ وَ لا يَزْنُونَ وَ مَنْ يَفْعَلْ ذلِكَ يَلْقَ أَثاماً* يُضاعَفْ لَهُ الْعَذابُ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَ يَخْلُدْ فِيهِ مُهاناً* إِلَّا مَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ عَمَلًا صالِحاً فَأُوْلئِكَ يُبَدِّلُ اللَّهُ سَيِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ وَ كانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِيماً» «۱»؛ يعنى: «و بندگان خداوند بسيار مهربان، آنانند كه نمى‏خوانند و نمى‏پرستند با خدا، خداى ديگر را، و نمى‏كشند تنى را كه خدا كشتن آن را حرام گردانيده، مگر به حقّ و موجبات كشتن، و زنا نمى‏كنند». و ترجمه بعضى از باقى‏مانده گذشت، و ترجمه تتمّه اين است كه: «مگر آن كس كه توبه كند و ايمان آورد، و بكند كارى را كه شايسته باشد؛ پس آن گروه، بدل مى‏كند خدا بدى‏هاى ايشان را كه گناهان است، به خوبى‏ها (يعنى ثواب‏ها). و خدا آمرزنده و بخشنده بود و خواهد بود». __________________________________________________

(۱). فرقان، ۶۸- ۷۰.