روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۰۱۲

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

ابو علي الاشعري عن محمد بن عبد الجبار عن ابن فضال و الحجال جميعا عن ثعلبه عن زياد قال قال ابو عبد الله ع :

إِنَ‏ رَسُولَ اَللَّهِ ص‏ نَزَلَ بِأَرْضٍ قَرْعَاءَ فَقَالَ لِأَصْحَابِهِ اِئْتُوا بِحَطَبٍ فَقَالُوا يَا رَسُولَ اَللَّهِ‏ نَحْنُ بِأَرْضٍ قَرْعَاءَ مَا بِهَا مِنْ حَطَبٍ قَالَ فَلْيَأْتِ كُلُّ إِنْسَانٍ بِمَا قَدَرَ عَلَيْهِ فَجَاءُوا بِهِ حَتَّى رَمَوْا بَيْنَ يَدَيْهِ بَعْضَهُ عَلَى بَعْضٍ فَقَالَ‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ هَكَذَا تَجْتَمِعُ اَلذُّنُوبُ ثُمَّ قَالَ إِيَّاكُمْ وَ اَلْمُحَقَّرَاتِ مِنَ اَلذُّنُوبِ فَإِنَّ لِكُلِّ شَيْ‏ءٍ طَالِباً أَلاَ وَ إِنَّ طَالِبَهَا يَكْتُبُ‏ مََا قَدَّمُوا وَ آثََارَهُمْ وَ كُلَّ شَيْ‏ءٍ أَحْصَيْنََاهُ فِي إِمََامٍ مُبِينٍ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۱۶۳

امام صادق (ع) فرمود: رسول خدا (ص) در زمينِ لخت و بى‏گياهى فرود آمد و به يارانش فرمود: براى من هيزم بياوريد، عرض كردند: يا رسول اللَّه! ما در سر زمين لخت و بى‏گياه هستيم كه هيزم ندارد، فرمود: هر كسى همان را آورد كه مى‏تواند، و خرده خرده آوردند و برابر آن حضرت روى هم ريختند (و انبارى شد)، رسول خدا (ص) فرمود: گناهان هم چنين گرد و فراهم آيند، سپس فرمود: بپرهيزيد از گناهان كوچك، زيرا براى هر چيزى جوينده و بازرسى است، هلا بازرس گناهان، مى‏نويسد هر آنچه مردم پيش دارند و هر اثرى از خود به جا گذارند و هر چيزى را در رهبر روشنى آمار كنيم.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۳۹۴

امام صادق عليه السّلام فرمود: رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله در زمين بى‏گياهى فرود آمد و باصحابش فرمود: قدرى هيزم بياوريد: گفتند: يا رسول اللَّه! در زمين بى‏گياه آمده‏ايم، در اينجا هيزم نيست حضرت فرمود: هر كس هر چه پيدا كرد بياورد، سپس آنها كم كم هيزم آوردند و در برابر آن حضرت انباشته كردند، رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمود، گناهان اين گونه جمع مى‏شود. سپس فرمود: از گناهان محقر بپرهيزيد، زيرا هر چيزى بازخواست‏كننده‏ئى دارد، بدانيد كه بازخواست‏كننده گناهان «مى‏نويسد آنچه را مردم پيش فرستاده و آثار آنها را و همه چيز را در امام مبين (لوح محفوظ يا نامه اعمال شماره كنيم، ۱۲ سوره ۳۶».

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۶۹۱

ابو على اشعرى، از محمد بن عبد الجبّار، از ابن فضّال و حجّال وهر دو، از ثعلبه، از زياد روايت كرده است كه گفت: امام جعفر صادق عليه السلام فرمود كه: «رسول خدا صلى الله عليه و آله فرود آمد در زمين چول «۲» هموارى كه هيچ چيز در آن نبود، (مانند سرى كه كل و بى‏مو باشد). بعد از آن به اصحاب خويش فرمود كه: هيزم بياوريد. عرض كردند كه: يا رسول اللَّه! ما در __________________________________________________

(۲). چول به معناى بيابان و ريگزار تهى از آدم است.

زمين چول همواريم كه هيچ هيزم در آن نيست. فرمود: پس هر انسانى آن‏چه را كه مى‏تواند بياورد. ايشان رفتند و هيزم بسيارى آوردند تا آنكه آن را در پيش روى آن حضرت بر روى هم ريختند؛ پس رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه: همچنين گناهان جمع مى‏شود. بعد از آن فرمود كه: بترسيد از گناهانى كه كوچك شمرده مى‏شود؛ زيرا كه هر چيزى را طلب‏كننده‏اى هست، و بدانيد كه طلب‏كننده گناهان، مى‏نويسد آن‏چه را كه پيش داشته‏اند و نشانه‏هاى پاى يا روايت‏هاى ايشان را، و هر چيزى را در كتاب هويدا نوشته‏ايم» (و اين اقتباسى است كه حضرت از آيه [دوازده‏] سوره يس فرمود). «۱» __________________________________________________

(۱). «وَ كُلَّ شَيْ‏ءٍ أَحْصَيْناهُ فِي إِمامٍ مُبِينٍ» و همه چيز را در لوحى هويدا برشمرده‏ايم.