روایت:الکافی جلد ۱ ش ۱۱۸۷

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

احمد عن الحسين عن محمد بن عبد الله عن محمد بن الفضيل عن ابي حمزه قال سمعت ابا جعفر ع يقول :

أَوْحَى اَللَّهُ تَعَالَى إِلَى‏ مُحَمَّدٍ ص‏ أَنِّي خَلَقْتُكَ‏ وَ لَمْ تَكُ شَيْئاً وَ نَفَخْتُ فِيكَ مِنْ رُوحِي‏ كَرَامَةً مِنِّي أَكْرَمْتُكَ بِهَا حِينَ أَوْجَبْتُ‏ لَكَ اَلطَّاعَةَ عَلَى خَلْقِي جَمِيعاً فَمَنْ أَطَاعَكَ فَقَدْ أَطَاعَنِي‏ وَ مَنْ عَصَاكَ فَقَدْ عَصَانِي وَ أَوْجَبْتُ ذَلِكَ فِي‏ عَلِيٍ‏ وَ فِي نَسْلِهِ مِمَّنِ اِخْتَصَصْتُهُ مِنْهُمْ لِنَفْسِي

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۳, ۲۵۹

از ابى حمزه، گويد: شنيدم از امام باقر (ع) كه مى‏فرمود: خدا به محمد (ص) وحى كرد، اى محمد، به راستى من تو را آفريدم، تو چيزى نبودى و از روح خود در تو دميدم و بدان تو را گرامى و ارجمند داشتم، براى آنكه فرمانبرى تو را بر همه آفريده‏هاى خودم بايست نمودم، هر كه تو را فرمانبرد، مرا فرمان برده است و هر كه تو را نافرمانى كند مرا نافرمانى كرده و اين را در باره على و نژادش هم‏ بايست نمودم، آنها را كه به خود مخصوص نمودم (يعنى امامان معصوم).

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۳۲۶

امام باقر عليه السلام ميفرمايد: خداى تعالى بمحمد صلّى اللَّه عليه و آله وحى كرد كه: اى محمد! من ترا آفريدم، در حالى كه هيچ نبودى و از روح خود در تو دميدم، براى شرافتى كه از خود نسبت بتو قائل شدم، زمانى كه اطاعت ترا بر همه خلقم واجب ساختم، پس هر كه ترا فرمانبرد، مرا فرمان برده. و هر كه نافرمانى تو كند، نافرمانى من كرده است. و آن اطاعت را نيز در باره على و نسلش، آنهائى را كه بخود مخصوص نمودم (يازده فرزند معصوم او) واجب ساختم.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۵۱۹

احمد، از حسين، از محمد بن عبداللَّه، از محمد بن فُضيل، از ابوحمزه روايت كرده است كه گفت: شنيدم از امام محمد باقر عليه السلام كه مى‏فرمود: «خدا به سوى محمد صلى الله عليه و آله وحى فرمود كه: يا محمد صلى الله عليه و آله من تو را آفريدم و تو هيچ نبودى و در تو از روح خويش دميدم، به جهت كرامتى از جانب من كه تو را به آن گرامى داشتم، در هنگامى كه براى تو فرمان‏بردارى‏ را بر همه خلق خود واجب گردانيدم. پس هر كه تو را اطاعت كند، مرا اطاعت كرده، و هر كه تو را معصيت كند، مرا معصيت كرده. و همين را واجب گردانيدم در باب على و در حقّ فرزندان او، آنان كه ايشان را براى خود مخصوص ساختم از جمله آن فرزندان» (و مراد ائمّه هدى عليهم السلام اند).